Άγνωστες μορφές του Ελληνισμού: Πύθης του Ισχενόου ο Αιγινήτης

Τρίτη, 5 Μαρτίου 2013 - 07:28

Share on facebook Share on print Share on favorites Share on google More Sharing Services 0

ένας γενναίος πολεμιστής εναντίον των Περσών

Η Περσία τον 5ο αιώνα π.Χ., ήταν ήδη μια αυτοκρατορία που είχε κάτω από το σκήπτρο της εκατοντάδες λαούς και μια έκταση εκατομμυρίων τετραγωνικών χιλιομέτρων. Ο στρατός της αποτελούσε φόβητρο για όλους όσους δεν ήταν κάτω από την εξουσία της. Η περσική αυτοκρατορία είχε σαν σύνορο στα ανατολικά τον μεγάλο ποταμό Ινδό, στα νότια τον ινδικό ωκεανό και προς δυσμάς το Αιγαίο πέλαγος. Ο Ξέρξης, ο αυτοκράτορας της Περσικής αυτοκρατορίας, δέκα χρόνια αφότου ο πατέρας του Δαρείος ηττήθηκε μέσω των στρατηγών του Δάτη και Αρταφέρνη στην πεδιάδα του Μαραθώνα (490 π.Χ.) από τους Αθηναίους, αποφάσισε και αυτός να εκστρατεύσει εναντίον των απείθαρχων Ελλήνων για να τους τιμωρήσει. Στα 481 π.Χ., στην Κόρινθο, έγινε ένα πανελλήνιο συνέδριο όπου συγκεντρώθηκαν πρέσβεις από διάφορες πόλεις της Ελλάδας, για να συζητήσουν πώς θα αντιδρούσαν σε μια επίθεση των Περσών. Η απόφαση ήταν να αμυνθούν στις Θερμοπύλες και να φυλάξουν τα στενά της βόρειας Εύβοιας στην περιοχή του Αρτεμισίου.
Τρία από τα πλοία των Ελλήνων θα έκαναν περιπολία στην Σκιάθο για να προειδοποιήσουν τους υπόλοιπους Έλληνες αν τυχόν κατευθύνονταν προς το Αρτεμίσιο τα περσικά πλοία. Τα πλοία που περιπολούσαν στην Σκιάθο ήταν από την Τροιζήνα, Αθήνα και την Αίγινα. Ο περσικός στόλος ναυλοχούσε στην Θέρμη (περιοχή Θεσσαλονίκης), από εκεί έστειλαν τα 10 ταχύτερα πλοία με προορισμό την Σκιάθο. Εκεί συναντήθηκαν με τα τρία Ελληνικά πλοία, με τα ελληνικά πληρώματα να έχουν την εντολή να υποχωρήσουν και να μην εμπλακούν σε ναυμαχία.
Τα γοργά πλοία των Ελλήνων κατευθύνθηκαν προς το Αρτεμίσιο, οι Πέρσες όμως τους κατεδίωξαν με τα γρήγορα πλοία των συμμάχων τους. Στη διάρκεια της καταδίωξης αιχμαλώτισαν πρώτα το πλοίο της Τροιζήνας. Αφού το κατέλαβαν, διάλεξαν τον ομορφότερο άντρα από τους επιβάτες (πεζοναύτες) και τον πήγαν στην πλώρη του πλοίου. Εκεί τον έσφαξαν με ένα σπαθί, σαν μια θυσία στους θεούς τους. Τέτοιος ήταν ο πολιτισμός της Ασίας! Το θεώρησαν σαν έναν καλό οιωνό, αφού αυτός που συνέλαβαν πρώτος ήταν ωραιότατος στην μορφή.
Μετά πλησίασαν το πλοίο της Αίγινας έτοιμοι να το κυκλώσουν και να το αιχμαλωτίσουν. Σε εκείνο το πλοίο ήταν ως επιβάτης ο Πύθης, ο γιος του Ισχενόου. Οι Πέρσες κύκλωσαν το πλοίο και εφόρμησαν εναντίον των οπλιτών (επιβάτες). Οι Έλληνες με τα δόρατά τους και τις ασπίδες αντεπιτέθηκαν. Ο Πύθης χωρίς να υπολογίσει το πλήθος των Περσών, μάχονταν με προτεταμένο το δόρυ του και σώριαζε στο κατάστρωμα πολλά κορμιά Περσών. Οι Έλληνες αμύνονταν μ' όλη τους την δύναμη, αλλά οι Πέρσες, καθώς ήταν περισσότεροι κέρδιζαν την μάχη. Το δόρυ του Πύθη έσπασε πάνω σε έναν Πέρση και τότε χωρίς να χάσει χρόνο, γύμνωσε το ξίφος του, χτυπώντας μ' αυτό τους εχθρούς. Το πλοίο είχε μετατραπεί σε σφαγείο. Τα διαμελισμένα σώματα των ανδρών και το αίμα έκαναν την κατάσταση αποκρουστική. Οι περισσότεροι Έλληνες είχαν σκοτωθεί ή είχαν πιαστεί αιχμάλωτοι, ενώ ο μόνος που αντιστεκόταν ακόμη ήταν ο Πύθης, παρά τα τραύματα που του είχαν προξενήσει οι Πέρσες. Ξίφη,ακόντια και βέλη τον χτυπούσαν απ' όλες σχεδόν τις κατευθύνσεις, αλλά αυτός παρέμενε όρθιος. Τον χτυπούσαν όλοι μαζί, ώσπου τα χτυπήματα ήταν τόσα πολλά που δεν άντεξε και σωριάστηκε στο κατακόκκινο από το αίμα κατάστρωμα.
Όλοι νόμιζαν πως το παλληκάρι ήταν νεκρό. Οι Πέρσες θαύμασαν τον Πύθη για την ανδρεία που επέδειξε απέναντι σε τόσους πολλούς αντιπάλους. Ο Πύθης όμως, ανέπνεε ακόμα και τότε οι Πέρσες έβαλαν σμύρνα για να γιατρέψουν τις πληγές του και περιποιήθηκαν τα τραύματά του, περιδένοντάς τα με λεπτά λινά υφάσματα. Ο Πύθης αν και ήταν σε κακή κατάσταση ζούσε.
Έτσι, τον πήγαν στο στρατόπεδό τους και διηγούνταν για την ανδρεία που επέδειξε αν και μόνος του εναντίον τους. Τον επιδείκνυαν σ' όλο το στράτευμα ως κάποιον αξιοθαύμαστο και τον περιποιήθηκαν, ενώ τους άλλους που συνέλαβαν ως αιχμάλωτους και τους συμπεριφέρονταν σαν δούλους. Δεν γνωρίζουμε τι απέγινε μετά ο γενναίος Πύθης, αλλά σίγουρα θα πέθανε σαν ένας ελεύθερος Έλληνας.