04
Για τον Ελληνισμό σήμερα είναι μια μαύρη επέτειος προδοσίας και άλωσης της Κύπρου μας...
Πριν ακριβώς 40 χρόνια σαν σήμερα το πρωί, οι Τούρκοι ξεκίνησαν την εισβολή στα ιερά ελληνικά χώματα της μαρτυρικής νήσου μας... Μια εισβολή για την οποία είχαν σαφείς διαβεβαιώσεις ότι θα στεφόταν από επιτυχία!!! Διαβεβαιώσεις που προέρχονταν από τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ τους Εγγλέζους και φυσικά τους προδότες της Ελλάδας.
Και η προδοσία ήταν τόσο καλά στημένη που ακόμα κι όταν το καθεστώς Ιωαννίδη κατέρρευσε και η υποτιθέμενη δημοκρατία επανήλθε μέσω του Καραμανλή το σχέδιο διχοτόμησης του νησιού συνεχίστηκε απρόσκοπτα... Κι αυτό γιατί το σχέδιο ήταν στημένο από καιρό και συμμετείχαν σε αυτό σχεδόν όλες οι προδοτικές πολιτικές δυνάμεις Ελλάδας ΗΠΑ κι Ευρώπης!!!!
Όμως, δε συμμετείχαν στην προδοσία τα παλικάρια της Εθνικής Φρουράς και της ΕΛΔΥΚ που πολέμησαν με νύχια και δόντια μαζί με τους Ελλαδίτες καταδρομείς που έφτασαν στο νησί με τα Νοράτλας...
Έτσι πολλές φορές βρέθηκαν να έχουν ανακαταλάβει εδάφη με σκληρό αγώνα και αίμα από τους Τούρκους και να δέχονται περίεργες εντολές απαγκίστρωσης και υποχώρησης! Ήταν 20 Ιουλίου 1974, όταν σαράντα περίπου χιλιάδες Τούρκοι στρατιώτες, με την υποστήριξη της Τουρκικής Αεροπορίας και Ναυτικού εισέβαλαν παράνομα και κατά παράβαση του καταστατικού χάρτη του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών, στις βόρειες ακτές της Κύπρου. Η απόβαση των Τουρκικών στρατευμάτων που ολοκληρώθηκε σε δύο φάσεις, με ένα μήνα σχεδόν διαφορά η πρώτη από τη δεύτερη, είχε σαν αποτέλεσμα την παράνομη κατοχή του 37% της Κυπριακής Δημοκρατίας. Περίπου 200.000 εκδιώχθηκαν από τα σπίτια τους, έγιναν πρόσφυγες στην ίδια τους την πατρίδα, περίπου 4.000 νεκροί, και 1.619 δηλώθηκαν αγνοούμενοι.
Οι Τούρκοι κατακτούν το 65% της καλλιεργήσιμης έκτασης, το 70% του ορυκτού πλούτου, το 70% της βιομηχανίας, το 80% των τουριστικών εγκαταστάσεων. Η Τουρκία υποστήριξε ότι δεν πρόκειται για εισβολή αλλά για «ειρηνική επέμβαση» με σκοπό την επαναφορά του συνταγματικού σκηνικού στην προτέρα της επεμβάσεως κατάσταση. Ανακοίνωσε ότι το δικαίωμα για την επέμβασή της ήταν κατοχυρωμένο από τη Συνθήκη Εγγυήσεως της Κυπριακής Δημοκρατίας. Ας σημειωθεί ότι η συνθήκη είχε ως σκοπό να διαφυλάσσει την ανεξαρτησία, την κυριαρχία και την εδαφική ακεραιότητα της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Η Συνθήκη Εγγυήσεως έδινε το δικαίωμα ένοπλης παρέμβασης στις εγγυήτριες χώρες, εφόσον:
Παρόλο που η Συνθήκη Εγγυήσεως ρητώς αναφέρει πως σε περίπτωση που εγγυήτρια χώρα επέμβει, οφείλει να το κάνει με απόλυτο στόχο τη διαφύλαξη της ανεξαρτησίας και εδαφικής ακεραιότητας της Κυπριακής Δημοκρατίας, η Τουρκία εισέβαλε και έκτοτε κατέχει τμήμα της Κύπρου. Δηλώνει ταυτόχρονα, πως δεν αναγνωρίζει την Κυπριακή Δημοκρατία ως κράτος. Η Αγγλία, η τρίτη εγγυήτρια χώρα, αν και αναγνωρίζει φραστικά την Κυπριακή Δημοκρατία και τη Συνθήκη Εγγυήσεως, ουδέποτε επενέβει μέχρι σήμερα για να διαφυλάξει την ανεξαρτησία και την εδαφική ακεραιότητά της.
Η αφορμή της εισβολής ήρθε στις 15 Ιουλίου 1974, όταν εκδηλώθηκε πραξικόπημα εναντίον του Μακαρίου. Την πρώτη μέρα του πραξικοπήματος, η Αθήνα αποδοκιμάστηκε σκληρά. Απ’ όλα τα κράτη, η Σοβιετική Ένωση, που φοβόταν την Αμερικανική ανάμειξη εκδήλωσε την πρώτη και πιο σκληρή αντίδραση δηλώνοντας κατηγορηματικά: «Η Χούντα άπλωσε το χέρι της και στην Κύπρο».
Η Τουρκία βρήκε την αφορμή. Έπρεπε, όμως, πριν την εισβολή να βεβαιωθεί ότι τα πλοία της δε θα επέστρεφαν πίσω. Ερωτηματικά που έπρεπε να απαντηθούν ανάμεσα σε άλλα ήταν, «Ποιά θα ήταν η αντίδραση της Ρωσίας;», «Η Αμερική θα έλεγε στην Τουρκία να γυρίσει πίσω όπως επί Τζόνσον;», «Τι θα έκανε η Ελλάδα, υπήρχε κίνδυνος να επιτεθεί;»
Η ΕΙΣΒΟΛΗ ξεκίνησε το πρωί της 20ης Ιουλίου του 1974 με την απόβαση τουρκικών στρατιωτικών μονάδων στην περιοχή Πεντεμίλι λίγο έξω από την Κυρήνεια. Η παραλία και όλη η πλευρά του Πενταδάκτυλου που κοιτάζει προς τα παράλια της Τουρκίας ήταν ουσιαστικά αφύλακτη, καθώς οι μονάδες της Εθνικής Φρουράς ήταν απασχολημένες στο πραξικόπημα που ξέσπασε πέντε μέρες νωρίτερα. Μοιραία, οι Τούρκοι στρατιώτες δεν συνάντησαν καμία ουσιαστική άμυνα και με ευκολία κατέλαβαν αρχικά την παραλία και στη συνέχεια προχώρησαν προς την πόλη της Κυρήνειας.
Τα ραντάρ της Εθνικής Φρουράς είχαν εντοπίσει ήδη από τα μεσάνυχτα της 19 Ιουλίου ύποπτες κινήσεις έξι τουρκικών πλοίων ανοιχτά της Αττάλειας με κατεύθυνση προς την Αμμόχωστο. Το ΓΕΕΦ ωστόσο, θεώρησε πως επρόκειτο για άσκηση και δεν έλαβε κανένα μέτρο.
Λίγες ώρες αργότερα, στις 4 το πρωί, άλλα έντεκα τουρκικά πλοία είχαν φθάσει μόλις 15 μίλια έξω από την Κυρήνεια. Επρόκειτο για αποβατικά πλοία. Η Εθνική Φρουρά αντέδρασε όταν ήταν πλέον αργά. Στις 04:45 το πρωί η τουρκική αεροπορία άρχισε τους βομβαρδισμούς, ενώ τα αποβατικά πλοία κινούνταν προς τις ακτές.
Η απόβαση ξεκίνησε στις 07:15, η επιστράτευση ωστόσο απ' το ΓΕΕΦ καθυστέρησε πολύ. Στην Αθήνα το ΓΕΣ διέταζε την ΕΛΔΥΚ να μη βγει από το στρατόπεδό της στο Γερόλακο, κάτι όμως που δεν έπραξε ο διοικητής της ΕΛΔΥΚ, καθώς πρόλαβε και απομάκρυνε το μεγαλύτερος μέρος της μονάδας, πριν από τους βομβαρδισμούς.
Οι Τούρκοι δεν θα τα κατάφερναν ποτέ μόνοι, γράφει ο Karl Heinz Ottinger. Δυστυχώς η Ιστορία στις πλείστες περιπτώσεις είναι κομμένη και ραμμένη στα μέτρα των εκάστοτε συμφερόντων. Οι Έλληνες της Κύπρου έχουν κάθε λόγο να νοιώθουν προδομένοι. Τόσο για την προδοσία της πολιτικής ηγεσίας, του «Η Κύπρος κείται μακράν», όσο και για την προδοσία του ενιαίου αμυντικού δόγματος επί Κων/νου Σημίτη. Η Ελλάδα από το 1971 υπήρξε διακριτική εν συνεχεία, όμως, ασκήθηκε αφόρητη πίεση προς τον Μακάριο τον Γ΄ για ένωση με την Ελλάδα.
Ο Γρίβας κατεβαίνει στην Κύπρο κρυφά και οργανώνει την ΕΟΚΑ Β’. Όμως από τις 25/11/1973 ο Γ. Παπαδόπουλος και οι συνεργάτες του βρέθηκαν σε κατ’ οίκον περιορισμό από το πραξικόπημα του Δημητρίου Ιωαννίδη, ο οποίος αναλαμβάνει να πράξει τα υπόλοιπα. Ο «εκδότης» Γ. Λαμπράκης φαίνεται πως είχε εμπλοκή στην προετοιμασία του πραξικοπήματος κατά του Μακαρίου.
Οι Τούρκοι δεν θα τα κατάφερναν ποτέ μόνοι τους.
Στα απομνημονεύματα του, ο Τούρκος στρατηγός Bedrettin Demirel, που ηγήθηκε της Τουρκικής εισβολής, από ντροπή, λόγω της πανωλεθρίας που υπέστη απ’ αυτήν, πουθενά δεν αναφέρει το όνομα της Ελληνικής Δύναμης Κύπρου (ΕΛΔΥΚ). Από την περιγραφή των γεγονότων, διαφαίνεται ότι μέχρι την εκεχειρία, η Τουρκία ήταν χαμένη από κάθε πλευρά: Το Τουρκικό ναυτικό μπορούσε να υπερηφανευτεί πως είχε καταρρίψει 5 Τούρκικα μαχητικά ενώ η Τουρκική Αεροπορία, το ίδιο, για τη βύθιση του αντιτορπιλικού «Κοτσάτεπε», την ολική καταστροφή του «Αντάτεπε» και την πρόκληση σοβαρών ζημιών στο «Τσακμάκ».
Η προδοσία όμως για τους Κύπριους αδελφούς είχε αποφασιστεί. Γιατί σε κανέναν εκ των εμπλεκομένων ΕΛΔΥΚαριων δεν αναγνωρίστηκε ότι πολέμησαν και δεν εδόθησαν όλα όσα προβλέπει η Ελληνική Νομοθεσία; Αλήθεια γιατί ενώ ήταν ήδη στην Κύπρο το ελληνικό υπερσύγχρονο υποβρύχιο «Γλαύκος» και θα μπορούσε να είχε αποτρέψει την απόβαση, τελικά έλαβε σήμα για να γυρίσει πίσω;
Παραθέτω αυτολεξεί απόσπασμα από την ομιλία του Μακαρίου στον ΟΗΕ στις 15/7/1974. «Όπως ανέφερα ήδη, τα γεγονότα της Κύπρου δεν αποτελούν εσωτερική υπόθεση των Ελληνοκυπρίων. Αφορούν και επηρεάζουν και τους Τουρκοκυπρίους. Το πραξικόπημα της Ελληνικής Χούντας αποτελεί εισβολή, και οι συνέπειές του πλήττουν ολόκληρο τον Κυπριακό λαό, Έλληνες και Τούρκους». Επίσης ο άλλος «Εθνάρχης», ο Κων/νος Καραμανλής είπε πως «η Κύπρος κείται μακράν». Τα πορίσματα είναι δικά σας.
Χρειάζεται να γίνει κατανοητό πως η Κύπρος προδόθηκε ως άλλη Κωνσταντινούπολη εξαιτίας της εσωτερικής διχόνοιας των Ελλήνων. Και στις δύο περιπτώσεις, η διαμάχη μεταξύ των «Ενωτικών» και των «Ανθενωτικών» υπήρξε καταλυτική. Όμως υπάρχουν μερικά παράδοξα. Γιατί όσοι ιπτάμενοι των Noratlas πέταξαν για Κύπρο είτε εδιώχθησαν, είτε δεν εξελίχθησαν όπως θα έπρεπε; Ο τότε χειριστής Τζογάνης έμεινε στο αεροδρόμιο και μετέπειτα εξελίχτηκε φτάνοντας μέχρι Α/ΓΕΕΘΑ.
Η ανάμειξη των «συμμάχων», ΗΠΑ, Βρετανίας και λοιπών, ήταν ολοφάνερα αλληλέγγυα των Τούρκων. Από τα Σεπτεμβριανά στην Κωνσταντινούπολη το 1955, η Ουάσιγκτον πάντοτε υποστήριζε την Άγκυρα σε κάθε διαμάχη με της Αθήνα. Έτσι και το 1974. Η Ουάσιγκτον συνέχιζε, προκλητικά μάλιστα, να υποστηρίζει τον μιλιταρισμό της Άγκυρας ακόμα και μετά τις 23 Ιουλίου 1974 Όταν μετά και την δεύτερη εισβολή τον Αύγουστο, εκπρόσωπος του Κίσινγκερ (Anderson) ρωτήθηκε δημόσια γιατί η Ουάσινγκτον τηρούσε τόσο φιλοτουρκική στάση, η κυνική αλλά άκρως αποκαλυπτική απάντησή του ήταν, «βάλτε την Ελλάδα στη θέση του Βελγίου και την Τουρκία στη θέση της Δ. Γερμανίας. Εσείς ποια χώρα θα υποστηρίζατε;». Οι σύμμαχοι μας, λοιπόν, εξαπάτησαν τη μετέπειτα πολιτική ηγεσία, ή απλά συνέργησαν μαζί τους;
Αυτά συμβαίνουν όταν επί χρόνια μετατρέπεις τη χώρα σου σε σατραπεία και εσύ και η κλίκα σου λειτουργείς ως ανδρείκελο. Αποφασίζουν άλλοι για σένα με βάση τα συμφέροντά τους. Όπως και τότε, έτσι και σήμερα με την προδοτική συγκυβέρνηση Σαμαροβενιζέλου.
Κι έτσι βρεθήκαμε σε μια παράξενη κατάσταση προδοσίας κατά την οποία Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις όπως η ΕΛΔΥΚ, οι Μοίρες Καταδρομών αλλά και η ίδια η Εθνική Κυπριακή Φρουρά που αποτελούν αναπόσπαστο τμήμα των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων, να βρίσκονται σε κατάσταση εχθροπραξιών με τους Τούρκους και η εδώ πολιτική ηγεσία (όχι της δικτατορίας) να λέει ότι η Κύπρος είναι μακριά, ο στρατός είναι σε διάλυση και άλλες μπαρούφες!!!
Είχαν βλέπετε, την προσοχή τους στραμμένη στο να αποκαταστήσουν την «δημοκρατία» στην Ελλάδα... Σήμερα βέβαια, γνωρίζουμε καλά ότι είχαν σκοπό να βάλουν το μικρόβιο στην ελληνική κοινωνική και πολιτική ζωή, που μέσα σε 40 χρόνια έγινε καρκίνος και μας έφαγε....
Έτσι χάθηκε το 1974 το 37% των ελληνικών κυπριακών εδαφών... Οι Τούρκοι ως βάρβαροι έκαναν αυτό που γνώριζαν... Δολοφονίες αιχμαλώτων, βιασμοί γυναικών, δολοφονίες αμάχων, καταστροφή εκκλησιών και αρχαιολογικών μνημείων, λεηλασίες και εκδίωξη των Ελλήνων από το κατεχόμενο βόρειο τμήμα, το οποίο έχει εξελιχθεί σε κρησφύγετο της διεθνούς εγκληματικότητας... Μέχρι και σήμερα τα πολιτιστικά εγκλήματα κατά των ελληνικών ναών και μνημείων συνεχίζονται..
Το κακό είναι ότι μετά το στημένο κτύπημα στην Κυπριακή οικονομία, σήμερα τα πράγματα εξελίσσονται ακόμα πιο δύσκολα για τον Ελληνισμό της Μεγαλονήσου...
Όμως δεν πρέπει και δεν επιτρέπεται να εφησυχάζουμε. Πρέπει τα παιδιά μας, τα παιδιά όλων των Ελλήνων να μεγαλώνουν με ένα όραμα, την απελευθέρωση της Κύπρου και την ένωση με την Ελλάδα. Ώστε να γίνει πραγματικότητα το όραμα των αγωνιστών της Ελευθερίας της Κύπρου του 1955-1959.
Κλείνοντας το μόνο που θα ήθελα να μείνει βαθιά στην μνήμη μας είναι ότι ο αγώνας δεν τελείωσε όσο κι αν κάποιοι θεωρούν ότι το κυπριακό πρόβλημα έχει λυθεί με διχοτόμηση δια παντός... Το οφείλουμε σε αυτά τα παλικάρια που έχυσαν το αίμα τους στο Πεντεμίλι, στον Πενταδάκτυλο, στην μαρτυρική Κερύνεια, στην Λευκωσία και σε ολόκληρη την Κύπρο μας.
Και λίγα λόγια για τη συμμετοχή των Ελλήνων καταδρομέων στις επιχειρήσεις:
Τη νύχτα της 20ης προς 21η Ιουλίου επρόκειτο να μεταφερθεί με 4 αεροπλάνα Boeing 707 της Ολυμπιακής Αεροπορίας η Β΄ Μοίρα Καταδρομών από τη Θεσσαλονίκη. Η διαδρομή προέβλεπε ενδιάμεσο σταθμό το αεροδρόμιο της Σούδας στα Χανιά και από εκεί θα κατέληγε στο αεροδρόμιο της Λευκωσίας. Ωστόσο, η μεταφορά ακυρώθηκε όταν 10 λεπτά μετά την προσγείωση στο αεροδρόμιο της Σούδας διαπιστώθηκε θραύση τεσσάρων ελαστικών στο δεξιό σύστημα τροχοδρομήσεως στο ένα από τα αεροπλάνα.
Η δεύτερη προσπάθεια είχε πιο δραματικό αποτέλεσμα. Τη νύχτα της 21ης προς 22α Ιουλίου 15 μεταγωγικά αεροπλάνα Νοράτλας, μετέφεραν από το αεροδρόμιο των Χανίων στο αεροδρόμιο της Λευκωσίας την Α΄ ΜΚ (με την κωδική ονομασία 35ΜΚ, μετέπειτα Λ’ ΜΚ). Δύο αεροπλάνα έχασαν τον προσανατολισμό τους και προσγειώθηκαν στη Ρόδο.
Τα υπόλοιπα 13 κατάφεραν να φτάσουν μέχρι τη Λευκωσία πετώντας χαμηλά κάτω από τα ραντάρ. Δυστυχώς, όταν ξεκίνησαν την προσγείωση στο αεροδρόμιο οι μονάδες πυροβολικού της Εθνικής Φρουράς, θεωρώντας πως επρόκειτο για τουρκικά αεροσκάφη πρόσβαλαν με αντιαεροπορικά βλήματα τα Νοράτλας, καταρρίπτοντας το τρίτο από αυτά και προκαλώντας σημαντικές ζημιές σε ένα ακόμη. Μόνο ένας καταδρομέας σώθηκε από το καταρριφθέν αεροσκάφος.
Ελευθέριος Συναδινός
Αντιστράτηγος ε.α.
Ευρωβουλευτής Λαϊκού Συνδέσμου – Χρυσή Αυγή
Για τον Ελληνισμό σήμερα είναι μια μαύρη επέτειος προδοσίας και άλωσης της Κύπρου μας...
Πριν ακριβώς 40 χρόνια σαν σήμερα το πρωί, οι Τούρκοι ξεκίνησαν την εισβολή στα ιερά ελληνικά χώματα της μαρτυρικής νήσου μας... Μια εισβολή για την οποία είχαν σαφείς διαβεβαιώσεις ότι θα στεφόταν από επιτυχία!!! Διαβεβαιώσεις που προέρχονταν από τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ τους Εγγλέζους και φυσικά τους προδότες της Ελλάδας.
Και η προδοσία ήταν τόσο καλά στημένη που ακόμα κι όταν το καθεστώς Ιωαννίδη κατέρρευσε και η υποτιθέμενη δημοκρατία επανήλθε μέσω του Καραμανλή το σχέδιο διχοτόμησης του νησιού συνεχίστηκε απρόσκοπτα... Κι αυτό γιατί το σχέδιο ήταν στημένο από καιρό και συμμετείχαν σε αυτό σχεδόν όλες οι προδοτικές πολιτικές δυνάμεις Ελλάδας ΗΠΑ κι Ευρώπης!!!!
Όμως, δε συμμετείχαν στην προδοσία τα παλικάρια της Εθνικής Φρουράς και της ΕΛΔΥΚ που πολέμησαν με νύχια και δόντια μαζί με τους Ελλαδίτες καταδρομείς που έφτασαν στο νησί με τα Νοράτλας...
Έτσι πολλές φορές βρέθηκαν να έχουν ανακαταλάβει εδάφη με σκληρό αγώνα και αίμα από τους Τούρκους και να δέχονται περίεργες εντολές απαγκίστρωσης και υποχώρησης! Ήταν 20 Ιουλίου 1974, όταν σαράντα περίπου χιλιάδες Τούρκοι στρατιώτες, με την υποστήριξη της Τουρκικής Αεροπορίας και Ναυτικού εισέβαλαν παράνομα και κατά παράβαση του καταστατικού χάρτη του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών, στις βόρειες ακτές της Κύπρου. Η απόβαση των Τουρκικών στρατευμάτων που ολοκληρώθηκε σε δύο φάσεις, με ένα μήνα σχεδόν διαφορά η πρώτη από τη δεύτερη, είχε σαν αποτέλεσμα την παράνομη κατοχή του 37% της Κυπριακής Δημοκρατίας. Περίπου 200.000 εκδιώχθηκαν από τα σπίτια τους, έγιναν πρόσφυγες στην ίδια τους την πατρίδα, περίπου 4.000 νεκροί, και 1.619 δηλώθηκαν αγνοούμενοι.
Οι Τούρκοι κατακτούν το 65% της καλλιεργήσιμης έκτασης, το 70% του ορυκτού πλούτου, το 70% της βιομηχανίας, το 80% των τουριστικών εγκαταστάσεων. Η Τουρκία υποστήριξε ότι δεν πρόκειται για εισβολή αλλά για «ειρηνική επέμβαση» με σκοπό την επαναφορά του συνταγματικού σκηνικού στην προτέρα της επεμβάσεως κατάσταση. Ανακοίνωσε ότι το δικαίωμα για την επέμβασή της ήταν κατοχυρωμένο από τη Συνθήκη Εγγυήσεως της Κυπριακής Δημοκρατίας. Ας σημειωθεί ότι η συνθήκη είχε ως σκοπό να διαφυλάσσει την ανεξαρτησία, την κυριαρχία και την εδαφική ακεραιότητα της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Η Συνθήκη Εγγυήσεως έδινε το δικαίωμα ένοπλης παρέμβασης στις εγγυήτριες χώρες, εφόσον:
- Εγγυήτρια χώρα χρειάζεται να αμυνθεί σε περίπτωση εισβολής από μια Τρίτη χώρα.
- Τα Ηνωμένα Έθνη ζητήσουν ένοπλη επέμβαση από μια εγγυήτρια χώρα
- Η Κυπριακή Δημοκρατία ζητήσει ένοπλη επέμβαση και το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών εγκρίνει το αίτημα.
Παρόλο που η Συνθήκη Εγγυήσεως ρητώς αναφέρει πως σε περίπτωση που εγγυήτρια χώρα επέμβει, οφείλει να το κάνει με απόλυτο στόχο τη διαφύλαξη της ανεξαρτησίας και εδαφικής ακεραιότητας της Κυπριακής Δημοκρατίας, η Τουρκία εισέβαλε και έκτοτε κατέχει τμήμα της Κύπρου. Δηλώνει ταυτόχρονα, πως δεν αναγνωρίζει την Κυπριακή Δημοκρατία ως κράτος. Η Αγγλία, η τρίτη εγγυήτρια χώρα, αν και αναγνωρίζει φραστικά την Κυπριακή Δημοκρατία και τη Συνθήκη Εγγυήσεως, ουδέποτε επενέβει μέχρι σήμερα για να διαφυλάξει την ανεξαρτησία και την εδαφική ακεραιότητά της.
Η αφορμή της εισβολής ήρθε στις 15 Ιουλίου 1974, όταν εκδηλώθηκε πραξικόπημα εναντίον του Μακαρίου. Την πρώτη μέρα του πραξικοπήματος, η Αθήνα αποδοκιμάστηκε σκληρά. Απ’ όλα τα κράτη, η Σοβιετική Ένωση, που φοβόταν την Αμερικανική ανάμειξη εκδήλωσε την πρώτη και πιο σκληρή αντίδραση δηλώνοντας κατηγορηματικά: «Η Χούντα άπλωσε το χέρι της και στην Κύπρο».
Η Τουρκία βρήκε την αφορμή. Έπρεπε, όμως, πριν την εισβολή να βεβαιωθεί ότι τα πλοία της δε θα επέστρεφαν πίσω. Ερωτηματικά που έπρεπε να απαντηθούν ανάμεσα σε άλλα ήταν, «Ποιά θα ήταν η αντίδραση της Ρωσίας;», «Η Αμερική θα έλεγε στην Τουρκία να γυρίσει πίσω όπως επί Τζόνσον;», «Τι θα έκανε η Ελλάδα, υπήρχε κίνδυνος να επιτεθεί;»
Η ΕΙΣΒΟΛΗ ξεκίνησε το πρωί της 20ης Ιουλίου του 1974 με την απόβαση τουρκικών στρατιωτικών μονάδων στην περιοχή Πεντεμίλι λίγο έξω από την Κυρήνεια. Η παραλία και όλη η πλευρά του Πενταδάκτυλου που κοιτάζει προς τα παράλια της Τουρκίας ήταν ουσιαστικά αφύλακτη, καθώς οι μονάδες της Εθνικής Φρουράς ήταν απασχολημένες στο πραξικόπημα που ξέσπασε πέντε μέρες νωρίτερα. Μοιραία, οι Τούρκοι στρατιώτες δεν συνάντησαν καμία ουσιαστική άμυνα και με ευκολία κατέλαβαν αρχικά την παραλία και στη συνέχεια προχώρησαν προς την πόλη της Κυρήνειας.
Τα ραντάρ της Εθνικής Φρουράς είχαν εντοπίσει ήδη από τα μεσάνυχτα της 19 Ιουλίου ύποπτες κινήσεις έξι τουρκικών πλοίων ανοιχτά της Αττάλειας με κατεύθυνση προς την Αμμόχωστο. Το ΓΕΕΦ ωστόσο, θεώρησε πως επρόκειτο για άσκηση και δεν έλαβε κανένα μέτρο.
Λίγες ώρες αργότερα, στις 4 το πρωί, άλλα έντεκα τουρκικά πλοία είχαν φθάσει μόλις 15 μίλια έξω από την Κυρήνεια. Επρόκειτο για αποβατικά πλοία. Η Εθνική Φρουρά αντέδρασε όταν ήταν πλέον αργά. Στις 04:45 το πρωί η τουρκική αεροπορία άρχισε τους βομβαρδισμούς, ενώ τα αποβατικά πλοία κινούνταν προς τις ακτές.
Η απόβαση ξεκίνησε στις 07:15, η επιστράτευση ωστόσο απ' το ΓΕΕΦ καθυστέρησε πολύ. Στην Αθήνα το ΓΕΣ διέταζε την ΕΛΔΥΚ να μη βγει από το στρατόπεδό της στο Γερόλακο, κάτι όμως που δεν έπραξε ο διοικητής της ΕΛΔΥΚ, καθώς πρόλαβε και απομάκρυνε το μεγαλύτερος μέρος της μονάδας, πριν από τους βομβαρδισμούς.
Οι Τούρκοι δεν θα τα κατάφερναν ποτέ μόνοι, γράφει ο Karl Heinz Ottinger. Δυστυχώς η Ιστορία στις πλείστες περιπτώσεις είναι κομμένη και ραμμένη στα μέτρα των εκάστοτε συμφερόντων. Οι Έλληνες της Κύπρου έχουν κάθε λόγο να νοιώθουν προδομένοι. Τόσο για την προδοσία της πολιτικής ηγεσίας, του «Η Κύπρος κείται μακράν», όσο και για την προδοσία του ενιαίου αμυντικού δόγματος επί Κων/νου Σημίτη. Η Ελλάδα από το 1971 υπήρξε διακριτική εν συνεχεία, όμως, ασκήθηκε αφόρητη πίεση προς τον Μακάριο τον Γ΄ για ένωση με την Ελλάδα.
Ο Γρίβας κατεβαίνει στην Κύπρο κρυφά και οργανώνει την ΕΟΚΑ Β’. Όμως από τις 25/11/1973 ο Γ. Παπαδόπουλος και οι συνεργάτες του βρέθηκαν σε κατ’ οίκον περιορισμό από το πραξικόπημα του Δημητρίου Ιωαννίδη, ο οποίος αναλαμβάνει να πράξει τα υπόλοιπα. Ο «εκδότης» Γ. Λαμπράκης φαίνεται πως είχε εμπλοκή στην προετοιμασία του πραξικοπήματος κατά του Μακαρίου.
Οι Τούρκοι δεν θα τα κατάφερναν ποτέ μόνοι τους.
Στα απομνημονεύματα του, ο Τούρκος στρατηγός Bedrettin Demirel, που ηγήθηκε της Τουρκικής εισβολής, από ντροπή, λόγω της πανωλεθρίας που υπέστη απ’ αυτήν, πουθενά δεν αναφέρει το όνομα της Ελληνικής Δύναμης Κύπρου (ΕΛΔΥΚ). Από την περιγραφή των γεγονότων, διαφαίνεται ότι μέχρι την εκεχειρία, η Τουρκία ήταν χαμένη από κάθε πλευρά: Το Τουρκικό ναυτικό μπορούσε να υπερηφανευτεί πως είχε καταρρίψει 5 Τούρκικα μαχητικά ενώ η Τουρκική Αεροπορία, το ίδιο, για τη βύθιση του αντιτορπιλικού «Κοτσάτεπε», την ολική καταστροφή του «Αντάτεπε» και την πρόκληση σοβαρών ζημιών στο «Τσακμάκ».
Η προδοσία όμως για τους Κύπριους αδελφούς είχε αποφασιστεί. Γιατί σε κανέναν εκ των εμπλεκομένων ΕΛΔΥΚαριων δεν αναγνωρίστηκε ότι πολέμησαν και δεν εδόθησαν όλα όσα προβλέπει η Ελληνική Νομοθεσία; Αλήθεια γιατί ενώ ήταν ήδη στην Κύπρο το ελληνικό υπερσύγχρονο υποβρύχιο «Γλαύκος» και θα μπορούσε να είχε αποτρέψει την απόβαση, τελικά έλαβε σήμα για να γυρίσει πίσω;
Παραθέτω αυτολεξεί απόσπασμα από την ομιλία του Μακαρίου στον ΟΗΕ στις 15/7/1974. «Όπως ανέφερα ήδη, τα γεγονότα της Κύπρου δεν αποτελούν εσωτερική υπόθεση των Ελληνοκυπρίων. Αφορούν και επηρεάζουν και τους Τουρκοκυπρίους. Το πραξικόπημα της Ελληνικής Χούντας αποτελεί εισβολή, και οι συνέπειές του πλήττουν ολόκληρο τον Κυπριακό λαό, Έλληνες και Τούρκους». Επίσης ο άλλος «Εθνάρχης», ο Κων/νος Καραμανλής είπε πως «η Κύπρος κείται μακράν». Τα πορίσματα είναι δικά σας.
Χρειάζεται να γίνει κατανοητό πως η Κύπρος προδόθηκε ως άλλη Κωνσταντινούπολη εξαιτίας της εσωτερικής διχόνοιας των Ελλήνων. Και στις δύο περιπτώσεις, η διαμάχη μεταξύ των «Ενωτικών» και των «Ανθενωτικών» υπήρξε καταλυτική. Όμως υπάρχουν μερικά παράδοξα. Γιατί όσοι ιπτάμενοι των Noratlas πέταξαν για Κύπρο είτε εδιώχθησαν, είτε δεν εξελίχθησαν όπως θα έπρεπε; Ο τότε χειριστής Τζογάνης έμεινε στο αεροδρόμιο και μετέπειτα εξελίχτηκε φτάνοντας μέχρι Α/ΓΕΕΘΑ.
Η ανάμειξη των «συμμάχων», ΗΠΑ, Βρετανίας και λοιπών, ήταν ολοφάνερα αλληλέγγυα των Τούρκων. Από τα Σεπτεμβριανά στην Κωνσταντινούπολη το 1955, η Ουάσιγκτον πάντοτε υποστήριζε την Άγκυρα σε κάθε διαμάχη με της Αθήνα. Έτσι και το 1974. Η Ουάσιγκτον συνέχιζε, προκλητικά μάλιστα, να υποστηρίζει τον μιλιταρισμό της Άγκυρας ακόμα και μετά τις 23 Ιουλίου 1974 Όταν μετά και την δεύτερη εισβολή τον Αύγουστο, εκπρόσωπος του Κίσινγκερ (Anderson) ρωτήθηκε δημόσια γιατί η Ουάσινγκτον τηρούσε τόσο φιλοτουρκική στάση, η κυνική αλλά άκρως αποκαλυπτική απάντησή του ήταν, «βάλτε την Ελλάδα στη θέση του Βελγίου και την Τουρκία στη θέση της Δ. Γερμανίας. Εσείς ποια χώρα θα υποστηρίζατε;». Οι σύμμαχοι μας, λοιπόν, εξαπάτησαν τη μετέπειτα πολιτική ηγεσία, ή απλά συνέργησαν μαζί τους;
Αυτά συμβαίνουν όταν επί χρόνια μετατρέπεις τη χώρα σου σε σατραπεία και εσύ και η κλίκα σου λειτουργείς ως ανδρείκελο. Αποφασίζουν άλλοι για σένα με βάση τα συμφέροντά τους. Όπως και τότε, έτσι και σήμερα με την προδοτική συγκυβέρνηση Σαμαροβενιζέλου.
Κι έτσι βρεθήκαμε σε μια παράξενη κατάσταση προδοσίας κατά την οποία Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις όπως η ΕΛΔΥΚ, οι Μοίρες Καταδρομών αλλά και η ίδια η Εθνική Κυπριακή Φρουρά που αποτελούν αναπόσπαστο τμήμα των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων, να βρίσκονται σε κατάσταση εχθροπραξιών με τους Τούρκους και η εδώ πολιτική ηγεσία (όχι της δικτατορίας) να λέει ότι η Κύπρος είναι μακριά, ο στρατός είναι σε διάλυση και άλλες μπαρούφες!!!
Είχαν βλέπετε, την προσοχή τους στραμμένη στο να αποκαταστήσουν την «δημοκρατία» στην Ελλάδα... Σήμερα βέβαια, γνωρίζουμε καλά ότι είχαν σκοπό να βάλουν το μικρόβιο στην ελληνική κοινωνική και πολιτική ζωή, που μέσα σε 40 χρόνια έγινε καρκίνος και μας έφαγε....
Έτσι χάθηκε το 1974 το 37% των ελληνικών κυπριακών εδαφών... Οι Τούρκοι ως βάρβαροι έκαναν αυτό που γνώριζαν... Δολοφονίες αιχμαλώτων, βιασμοί γυναικών, δολοφονίες αμάχων, καταστροφή εκκλησιών και αρχαιολογικών μνημείων, λεηλασίες και εκδίωξη των Ελλήνων από το κατεχόμενο βόρειο τμήμα, το οποίο έχει εξελιχθεί σε κρησφύγετο της διεθνούς εγκληματικότητας... Μέχρι και σήμερα τα πολιτιστικά εγκλήματα κατά των ελληνικών ναών και μνημείων συνεχίζονται..
Το κακό είναι ότι μετά το στημένο κτύπημα στην Κυπριακή οικονομία, σήμερα τα πράγματα εξελίσσονται ακόμα πιο δύσκολα για τον Ελληνισμό της Μεγαλονήσου...
Όμως δεν πρέπει και δεν επιτρέπεται να εφησυχάζουμε. Πρέπει τα παιδιά μας, τα παιδιά όλων των Ελλήνων να μεγαλώνουν με ένα όραμα, την απελευθέρωση της Κύπρου και την ένωση με την Ελλάδα. Ώστε να γίνει πραγματικότητα το όραμα των αγωνιστών της Ελευθερίας της Κύπρου του 1955-1959.
Κλείνοντας το μόνο που θα ήθελα να μείνει βαθιά στην μνήμη μας είναι ότι ο αγώνας δεν τελείωσε όσο κι αν κάποιοι θεωρούν ότι το κυπριακό πρόβλημα έχει λυθεί με διχοτόμηση δια παντός... Το οφείλουμε σε αυτά τα παλικάρια που έχυσαν το αίμα τους στο Πεντεμίλι, στον Πενταδάκτυλο, στην μαρτυρική Κερύνεια, στην Λευκωσία και σε ολόκληρη την Κύπρο μας.
Και λίγα λόγια για τη συμμετοχή των Ελλήνων καταδρομέων στις επιχειρήσεις:
Τη νύχτα της 20ης προς 21η Ιουλίου επρόκειτο να μεταφερθεί με 4 αεροπλάνα Boeing 707 της Ολυμπιακής Αεροπορίας η Β΄ Μοίρα Καταδρομών από τη Θεσσαλονίκη. Η διαδρομή προέβλεπε ενδιάμεσο σταθμό το αεροδρόμιο της Σούδας στα Χανιά και από εκεί θα κατέληγε στο αεροδρόμιο της Λευκωσίας. Ωστόσο, η μεταφορά ακυρώθηκε όταν 10 λεπτά μετά την προσγείωση στο αεροδρόμιο της Σούδας διαπιστώθηκε θραύση τεσσάρων ελαστικών στο δεξιό σύστημα τροχοδρομήσεως στο ένα από τα αεροπλάνα.
Η δεύτερη προσπάθεια είχε πιο δραματικό αποτέλεσμα. Τη νύχτα της 21ης προς 22α Ιουλίου 15 μεταγωγικά αεροπλάνα Νοράτλας, μετέφεραν από το αεροδρόμιο των Χανίων στο αεροδρόμιο της Λευκωσίας την Α΄ ΜΚ (με την κωδική ονομασία 35ΜΚ, μετέπειτα Λ’ ΜΚ). Δύο αεροπλάνα έχασαν τον προσανατολισμό τους και προσγειώθηκαν στη Ρόδο.
Τα υπόλοιπα 13 κατάφεραν να φτάσουν μέχρι τη Λευκωσία πετώντας χαμηλά κάτω από τα ραντάρ. Δυστυχώς, όταν ξεκίνησαν την προσγείωση στο αεροδρόμιο οι μονάδες πυροβολικού της Εθνικής Φρουράς, θεωρώντας πως επρόκειτο για τουρκικά αεροσκάφη πρόσβαλαν με αντιαεροπορικά βλήματα τα Νοράτλας, καταρρίπτοντας το τρίτο από αυτά και προκαλώντας σημαντικές ζημιές σε ένα ακόμη. Μόνο ένας καταδρομέας σώθηκε από το καταρριφθέν αεροσκάφος.
Ελευθέριος Συναδινός
Αντιστράτηγος ε.α.
Ευρωβουλευτής Λαϊκού Συνδέσμου – Χρυσή Αυγή
