Μαίανδρος η συμβίωση της τάξης με το χάος

Για να μην απορείς τι σχέση μπορεί να έχουμε με το σχήμα αυτό αγαπητέ μου αναγνώστη θα σου πω ότι διέπει την ζωή μας.
Το σχήμα είναι μια γλώσσα από μόνο του και αυτήν την φιλοσοφική προσέγγιση που αγγίζει την μυθολογία είναι που θέλω να σου περιγράψω.
Κατ’ αρχή το όνομα Μαίανδρος έχει να κάνει με τον ποταμό της Μικράς Ασίας που ξεκινά από το εσωτερικό της και εκβάλει στο Αιγαίο.
Στις εκβολές του ήταν χτισμένη η Αρχαία Μίλητος πατρίδα του Μεγάλου φιλόσοφου Θαλή. Η παρατήρηση είναι στοιχείο της γνώσης και της εφεύρεσης. Έτσι το σπειροειδές σχήμα των εκβολών του Μαιάνδρου μας έδωσε ένα από τα πιο γνωστά σχήματα της αρχαιότητας. Η κεραμική, η ζωγραφική, η γλυπτική και η αρχιτεκτονική το τίμησαν στο έπακρο. Η σπείρα αυτή βέβαια δεν περιορίσθηκε στις καλές τέχνες.
Η τεχνολογία με πρώτον τον Αρχιμήδη έδωσε λειτουργικότητα σ’ αυτήν την ανακάλυψη, ιδέα, παρατήρηση ή ότι άλλο μπορεί να φανταστεί ο μέσος άνθρωπος.
Οι αντλίες κυβικής διαστολής που δεν είναι εμβολοφόρες χρησιμοποιούν αυτό το σχήμα για να μεταφέρουν ρευστά. Εξέλιξη είναι ο έλικας που χρησιμοποιεί την ίδια αρχή. Η τεχνολογία τον συστημάτων στεγάνωσης πάλι χρησιμοποιεί το ίδιο σχήμα για να αποτρέψει την ροή αερίων και ρευστών σε στροβίλους υψηλής πίεσης.
Τώρα ελπίζω να καταλαβαίνεις ότι γεννάει ανάλογα με την χρήση του πολλαπλές χρησιμότητες, όπως το γινγκ γιαν που προκαλεί την ισορροπία ή και πολλά άλλα σύμβολα που το κάθε ένα προσδίδει ιδιότητες που συμβάλουν στην οπτική γλώσσα.
Αξίζει να σημειώσουμε επίσης ότι πέρα από την σπείρα ένα άλλο σχήμα που παράγεται στον ίδιο ποταμό είναι η πολλαπλή τεθλασμένη. Έτσι όπως είναι και η ζωή μας. Βλέπετε η ομαλή καμπύλη και η ευθεία είναι βαρετές όπως οι ζωή των ανθρώπων που τα βρήκαν όλα έτοιμα. Η ταραχή που προκαλεί δίνει την αστάθεια που χρειαζόμαστε για να καταλαβαίνουμε την αξία αυτής της ζωής.
Το σχήμα βέβαια ξεπερνά ακόμα και την τεχνολογία. Ο ανατολίτικος κύκλος με την δυτική ευθεία έρχονται να ισορροπήσουν με την σπειροειδή κίνηση της ιστορίας, κατά την οποία όλα επαναλαμβάνονται αλλά με την πρέπουσα απόκλισης που κάνει δυσδιάκριτο τον ιστορικό κύκλο.
Για να μπορέσεις βέβαια να αποκολληθείς από την ευθύγραμμη Ευρώπη, το ανατολίτικο πεπρωμένο (κισμέτ) και τους ινδουιστικούς κύκλους (που είναι πολύ καλοί μόνο για τους Ινδούς και τους ευρωπαίους που με το Ράστα μαλλί κάνουν την μικροδιακίνηση ινδικών μπιχλιμπιδιών και αυθεντικής κάνναβης, μέχρι να γίνουν πρωταγωνιστές σε κάποιο Εξπρές του μεσονυκτίου) πρέπει εκτός από τα γράμματα να ψάχνεις και τα σχήματα.
Ο Μαίανδρος είναι ένα σχήμα ισορροπημένο και παράλληλα ανισόρροπο. Είναι χάος με τάξη σε εναλλαγή. Όταν πας να το σχεδιάσεις είναι σαν να σχεδιάζεις την ιστορία ενώ θα δώσεις τα ίδια δεδομένα στις ίδιες συνθήκες θα φαίνεται ίδιο αλλά μόνο αισθητικά αν το κοιτάξει με κάτι που υπερβαίνει τις αισθήσεις σου θα δεις ότι το αποτέλεσμα είναι διαφορετικό.
Κι αυτό είναι γιατί και ο ίδιος ο άνθρωπος είναι ένα ποτάμι. Πότε ρυάκι, ποτέ ξεροπόταμο χείμαρρος ή πλωτός ποταμός. Το σύμβολο αυτό εκφράζει τον ίδιο τον άνθρωπο. Δεν ρέει τυχαία κάτω από τα κεραμικά και τις ζωοφόρους.
Δείχνει μια βαθιά όψη της ζωή μας που σπάει τα μούτρα της σε μια τεθλασμένη χάνεται σε λαβύρινθους με κομμένα κουβάρια και ταυτόχρονα επιβιώνει από το κακό προστατευμένη από τις ίδιες της τις κακοτυχίες. Ναι φίλοι μου γιατί η τάξη και το χάος κάνουν πάντα καλή παρέα.
Ελπίζω να βοήθησα για να βρείτε την μορφή τους.

Οι μετενσαρκώσεις του Πυθαγόρα

Μία από τις πλέον σημαντικές και αινιγματικές προσωπικότητες όλων των εποχών, που εμφανίστηκαν επάνω στον πλανήτη Γη, είναι αδιαμφισβήτητα ο μεγάλος δάσκαλος Πυθαγόρας.
Ο Πυθαγόρας από τη Σάμο, όχι μόνο θεωρεί ως δεδομένο τον περίφημο νόμο των επανενσαρκώσεων, στην εφαρμογή του οποίου στηρίζεται ολόκληρο το μετέπειτα εκπαιδευτικό και θρησκευτικό σύστημα της Αρχαίας Ελλάδος, αλλά ισχυρίζεται επιπλέον ότι είναι σε θέση να θυμάται και να αναγνωρίζει επακριβώς τις προηγούμενες ζωές του!
Αυτήν την άκρως σημαντική πληροφορία μας την μεταφέρει ο Διογένης Λαέρτιος στο βιβλίο του «Βίοι Φιλοσόφων» στο ειδικό κεφάλαιο που έχει γράψει για την ζωή και το έργο του Πυθαγόρα.
Το θέμα αυτό είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον και αξίζει να ανατρέξουμε στο Ιερό Αρχαίο κείμενο, για να διαπιστώσουμε επακριβώς τα όσα ισχυριζόταν ο Πυθαγόρας: …Αυτό το γεγονός (των μετενσαρκώσεων του Πυθαγόρα) το αναφέρει ο Ηρακλείδης από τον Πόντο, ο οποίος ισχυρίζεται τα εξής:
Θεωρούσε δηλαδή ότι (ο Πυθαγόρας), πιθανώς είχε ζήσει κάποτε (σε κάποια άλλη ζωή) με το όνομα Αιθαλίδης και μάλιστα στην ζωή αυτή, ήταν γιος του Ερμή.
Αναφέρει επίσης, ότι ο Ερμής είχε πει στον Πυθαγόρα ότι θα μπορούσε να ζητήσει από αυτόν οποιαδήποτε χάρη, εκτός από το να τον κάνει Αθάνατο! Λέγεται λοιπόν, ότι αυτό που ζήτησε ο Πυθαγόρας από τον Ερμή, ήταν να του χαρίσει την δυνατότητα να γνωρίζει καθόλη την διάρκεια της ζωής του, αλλά και μετά τον θάνατό του, ότι συμβαίνει γύρω του.
(Ας μην ξεχνάμε ότι ο Ερμής είναι ο Θεός της ορθής Ερμηνείας των ανεξήγητων φαινομένων, αλλά και ο Ψυχοπομπός. Επομένως ο Πυθαγόρας με την αίτησή του, αναφέρεται και συνδυάζει ακριβώς αυτές τις δύο ιδιότητες του Θεού)
Δηλαδή, ουσιαστικά αυτό που ζήτησε ο Πυθαγόρας, ήταν η δυνατότητα να έχει την πλήρη επίγνωση όλων των γεγονότων που συμβαίνουν γύρω του σε ολόκληρη την διάρκεια της ζωής του, αλλά και μετά τον θάνατό του, να εξακολουθεί να έχει την πλήρη επίγνωση των μνημών που απέκτησε κατά την διάρκεια της ζωής του!
Σε μια επόμενη ζωή, ο Πυθαγόρας ενσαρκώθηκε ως κάποιος που λεγόταν Εύφορβος και στη ζωή αυτή, έφερε το τραύμα που προκλήθηκε κατά την ζωή που είχε ενσαρκωθεί ως Μενέλαος.
Ο Πυθαγόρας ισχυριζόταν ότι η ενσάρκωσή του κατά την οποία ονομαζόταν Εύφορβος, προηγήθηκε από την ενσάρκωσή του, στην οποία ονομαζόταν Αιθαλίδης και επομένως σαν συνέπεια αυτής της ενσάρκωσης ως Αιθαλίδης, θα έπρεπε να είχε λάβει το δώρο από τον Ερμή (της διατήρηση αυτής της ικανότητας) που θα του επέτρεπε κατά την περιπλάνηση της Ψυχής του (δηλαδή μετά θάνατον).
Ακόμα και αν μεταμορφωνόταν σε φυτό ή και σε ζώο πριν ενσαρκωθεί πάλι σαν άνθρωπος να εξακολουθεί να διατηρεί αυτήν την ικανότητα. Ακόμα και αν υποστεί και η δική του Ψυχή όλα τα δεινά τα οποία υφίστανται και οι υπόλοιπες Ψυχές κατά την διάρκεια της παραμονής τους στον Άδη. (Αναφέρεται δηλαδή στις ειδικές διαδικασίες που υπόκεινται οι Ψυχές όταν πεθάνει το υλικό σώμα, με αποτέλεσμα να χάνουν τις Μνήμες των προηγουμένων ζωών τους).
Γνώριζε επίσης, όταν ζούσε με το όνομα Εύφορβος, ότι μετά τον θάνατό του, θα επανέλθει στην επόμενη ζωή του με το όνομα Ερμότιμος, Σαν Ερμότιμος θα έπρεπε να επιβεβαιώσει και να αποδείξει το ποιος προϋπήρξε στις προηγούμενες ζωές του, με το να επισκεφτεί την περιοχή της Βραγχίδας.
Αφού εισέλθει λοιπόν στο Ιερό του Απόλλωνα που βρίσκεται εκεί, θα πρέπει να είναι σε θέση να αναγνωρίσει την ασπίδα του Μενέλαου, (Αφού όπως αποκάλυψε, ο Μενέλαος υπήρξε κάποτε ο ίδιος, επομένως η ασπίδα αυτή ήταν δική του σε μία προηγούμενη ζωή του.
Θα έλεγε λοιπόν ότι όταν απόπλευσε από την Τροία, αφιέρωσε στον Απόλλωνα την ασπίδα του). Βεβαίως, η ασπίδα αυτή θα είχε ήδη σαπίσει, αλλά θα είχε παραμείνει όμως το πρόσωπο που διακοσμούσε την ασπίδα, το οποίο ήταν φτιαγμένο από ελεφαντόδοντο το οποίο αργεί να φθαρεί. (Το γεγονός αυτό το αναφέρει, διότι προφανώς, κάποτε στην Τροία ο Μενέλαος είχε πληγώσει την Ψυχή του Πυθαγόρα και σαν Ερμότιμος επέστρεψε στον ναό που βρισκόταν η ασπίδα ακόμα και σάπια για να θεραπεύσει την ψυχή του κατά το «Τρώσσας και Ιάσσεται…») και επειδή και ο Ερμότιμος κάποτε θα πέθανε, γνώριζε από πριν ότι θα μετενσαρκωθεί στον Πύρρο τον Αλιέα.
Και θα υπήρχε πάντα στην μνήμη του η γνώση ολόκληρης της σειράς των ενσαρκώσεων από τις οποίες πέρασε. Μετά τον θάνατο του Πύρρου, γεννήθηκε ο Πυθαγόρας ο οποίος είχε αποκτήσει την μνήμη όλων προσώπων που περιγράψαμε.
Κάποιοι ισχυρίζονται ότι δεν διασώθηκε κανένα σύγγραμμα του Πυθαγόρα μετά την διάλυση της σχολής του. Ο Ηράκλειτος που ήταν φυσικός φιλόσοφος, λένε ότι το επιβεβαίωνε και έλεγε το εξής:
«Ο Πυθαγόρας που ήταν γιος του Μνησάρχου, περιέγραψε τους χαρακτήρες όλων των ανθρώπων και αφού δίδαξε αυτές τις περιγραφές, απέκτησε την φήμη του σοφού και του πολυμαθέστατου, αλλά παρόλα αυτά τον κακοποίησαν».
ΤΟ ΠΡΩΤΟΤΥΠΟ
Τοῦτόν φησιν Ἡρακλείδης ὁ Ποντικὸς (Wehrli vii, fg. 89) περὶ αὑτοῦ τάδε λέγειν,ὡς εἴη ποτὲ γεγονὼς Αἰθαλίδης καὶ Ἑρμοῦ υἱὸς νομισθείη·τὸν δὲ Ἑρμῆν εἰπεῖν αὐτῷ ἑλέσθαι ὅ τι ἂν βούληται πλὴν ἀθανασίας.αἰτήσασθαι οὖν ζῶντα καὶ τελευτῶντα μνήμην ἔχειν τῶν συμβαινόντων.Θεού) ἐν μὲν οὖν τῇ ζωῇ πάντων διαμνημονεῦσαι,ἐπεὶ δὲ ἀποθάνοι τηρῆσαι τὴν αὐτὴν μνήμην.χρόνῳ δ' ὕστερον εἰς Εὔφορβον ἐλθεῖν καὶ ὑπὸ Μενέλεω τρωθῆναι.ὁ δ' Εὔφορβος ἔλεγεν ὡς Αἰθαλίδης ποτὲ γεγόνοι καὶ ὅτι παρ'Ἑρμοῦ τὸ δῶρον λάβοι καὶ τὴν τῆς ψυχῆς περιπόλησιν,ὡς περιεπολήθη καὶ εἰς ὅσα φυτὰ καὶ ζῷα παρεγένετο καὶ ὅσα ἡ ψυχὴ ἐν τῷ Ἅιδῃ ἔπαθε καὶ αἱ λοιπαὶ τίνα ὑπομένουσιν.(Αναφέρεται δηλαδή στις ειδικές διαδικασίες που υπόκεινται οι Ψυχές όταν πεθάνουν, με αποτέλεσμα να χάνουν τις Μνήμες των προηγουμένων ζωών τους).ἐπειδὴ δὲ Εὔφορβος ἀποθάνοι, μεταβῆναι τὴν ψυχὴν αὐτοῦ εἰς Ἑρμότιμον,ὃς καὶ αὐτὸς πίστιν θέλων δοῦναι ἐπανῆλθεν εἰς Βραγχίδας καὶ εἰσελθὼν εἰς τὸ τοῦ Ἀπόλλωνος ἱερὸν ἐπέδειξεν ἣν Μενέλαος ἀνέθηκεν ἀσπίδα,(ἔφη γὰρ αὐτόν, ὅτ' ἀπέπλει ἐκ Τροίας, ἀναθεῖναι τῷ Ἀπόλλωνι τὴν ἀσπίδα,)διασεσηπυῖαν ἤδη, μόνον δὲ διαμένειν τὸ ἐλεφάντινον πρόσωπον.ἐπειδὴ δ' Ἑρμότιμος ἀπέθανε, γενέσθαι Πύρρον τὸν Δήλιον ἁλιέα·καὶ πάντα πάλιν μνημονεύειν, πῶς πρόσθεν Αἰθαλίδης, εἶτ' Εὔφορβος, εἶτα Ἑρμότιμος, εἶτα Πύρρος γένοιτο.ἐπειδὴ δὲ Πύρρος ἀπέθανε,γενέσθαι Πυθαγόραν καὶ πάντων τῶν εἰρημένων μεμνῆσθαι. Ἔνιοι μὲν οὖν Πυθαγόραν μηδὲ ἓν καταλιπεῖν σύγγραμμά φασιν διαπεσόντες. Ἡράκλειτος γοῦν ὁ φυσικὸς μονονουχὶ κέκραγε καί φησι·"Πυθαγόρης Μνησάρχου ἱστορίην ἤσκησεν ἀνθρώπων μάλιστα πάντων καὶ ἐκλεξάμενος ταύτας τὰς συγγραφὰς ἐποιήσατο ἑαυτοῦ σοφίην, πολυμαθείην, κακοτεχνίην."

Μέλανος Ζωμός - Κύρια τροφή των Σπαρτιατών πολεμιστών

Κύρια τροφή των Σπαρτιατών πολεμιστών ήταν ένας ζωμός από χοιρινό, γνωστός με την ονομασία μέλας ζωμός.
Ο Πλούταρχος υποστηρίζει πως «ανάμεσα στα πιάτα, αυτό που έχαιρε της μεγαλύτερης εκτίμησης ήταν ο μέλας ζωμός, μάλιστα σε τέτοιο σημείο που οι ηλικιωμένοι δεν αναζητούσαν καθόλου το κρέας.
Το άφηναν για τους νεότερους και δειπνούσαν μονάχα με το ζωμό που τους παρείχαν». Για τους υπόλοιπους Έλληνες πρόκειται για αξιοπερίεργο φαινόμενο. Το πιάτο αυτό αποτελούταν από χοιρινό, αλάτι, ξύδι και αίμα. Συνοδευόταν από τη γνωστή μάζα, σύκα, τυρί και καμία φορά από θηράματα ή ψάρι.
Ο Αιλιανός, συγγραφέας του 2ου και 3ου αιώνα μ.Χ., υποστηρίζει πως στους Λακεδαιμόνιους μάγειρες απαγορευόταν να προετοιμάζουν οτιδήποτε άλλο εκτός από κρέας.
Στην Αρχαία Λακεδαίμονα από την εποχή του βασιλιά και νομοθέτη Λυκούργου κατά τον 8ον π.Χ. αιώνα, γινόντανε στην Λακωνία τα κοινά συσσίτια κατά τα οποία λαός και στρατός τρώγανε τον περίφημο Μέλανα Ζωμό. Σφάζανε το χοίρο και φρόντιζαν με μεγάλη επιμέλεια να μαζέψουν το αίμα του μέχρι ρανίδος. Το αίμα ανακάτευαν με ξύδι για να μην πήξει.
Κατόπιν τηγάνιζαν κρέας και λίπος και μέσα σ’ αυτό έριχναν νερό. Μόλις το νερό άρχιζε να βράζει ανακάτευαν μέσα σ’ αυτό αλεύρι κρίθινο και προσέθεταν λίγο-λίγο το αίμα με το ξύδι. Εν συνεχεία και ενώ συνέχιζε το βράσιμο ρίχνανε νερό ώστε να διατηρείται πάντα αραιά πηχτό, υδαρές. Όταν το παρασκεύασμα δεν απορροφούσε άλλο νερό εσήμαινε πως είχε βράσει και ήταν κατάλληλο για σερβίρισμα.
Αυτό το φαγητό βέβαια με ξύδια, με αίμα, με λίπη και αλεύρια βρασμένα ήταν πολύ βαρύ. Εν πάσει περιπτώσει όπως και να έχουν τα πράγματα, η μέχρι των ημερών μας διατηρημένη αυτή συνήθεια του Μέλανος Ζωμού, είναι έθιμο καθαρά Ελληνικό και παρέμεινε αυτούσιο και αναλλοίωτο δια μέσου των χιλιετηρίδων. πράγμα που δείχνει την Ελληνικότητα της Μάνης.
Θα πρέπει λοιπόν οι νεώτεροι Μανιάτες να το μάθουν, διότι στα τελευταία χρόνια τείνει να σβήσει, ύστερα από την διείσδησιν εις την Μάνην άλλων συνθηκών ζωής και συνηθειών.
Επειδή η επαφή και συγχρονισμός λαών και συνηθειών αλλοιώνει, εν πολλοίς δε και καταργεί τόσον ωραία και αρχαιότατα έθιμα.

Όρκος των Αθηναίων Εφήβων

Όρκος των Αθηναίων Εφήβων ή ο της Αγραύλου εφήβων όρκος
(Απόδοση: "Δε θα ντροπιάσω τα όπλα τα ιερά, ούτε θα εγκαταλείψω το συμμαχητή μου, με οποιονδήποτε κι αν ταχθώ στη γραμμή. θα αμυνθώ και για τα ιερά και τα όσια και μόνος και μαζί με πολλούς και την πατρίδα δε θα παραδώσω μικρότερη αλλά μεγαλύτερη και ισχυρότερη απ' όση την παρέλαβα. και θα υπακούσω πρόθυμα σ΄αυτούς που δικάζουν κάθε φορά και Θα πολιτεύομαι σύμφωνα με τους καθιερωμένους θεσμούς και σύμφωνα με όσους άλλους ο λαός με κοινή απόφαση θα καθιερώσει. Και σε περίπτωση που κάποιος θα αποπειραθεί να καταλύσει τους θεσμούς ή να μην πειθαρχεί σ΄ αυτούς, δεν θα επιτρέψω, θα αμυνθώ και μόνος και μαζί με πολλούς. Και θα τιμήσω τα πατροπαράδοτα ιερά. Μάρτυρες μου γι αυτά ας είναι η Άγλαυρος, Ενυάλιος, Άρης, Ζεύς, Θαλλώ, Αυξώ, Ηγεμόνη")
"Οὐ καταισχυνῶ τά ὅπλα τά ἱερά, οὐδ' ἐγκαταλείψω τόν παραστάτην ὄτῳ άν στοιχήσω· ἀμυνῶ δέ καί υπέρ ἰερῶν καί ὁσίων καί μόνος καί μετά πολλῶν. τήν πατρίδα οὐκ ἐλάσσω παραδώσω, πλείω δέ καί άρείω ὅσης άν παραδέξωμαι. καί εὐηκοήσω τῶν ἀεί κρινόντων, καί τοῖς θεσμοίς τοῖς ἰδρυμένοις πείσομαι καί κρινόντων, καί τοῖς θεσμοίς τοῖς ἰδρυμένοις πείσομαι καί ούστινας άν άλλους τό πλῆθος ἰδρύσηται ὁμοφρόνως·καί ἀν τις ἀναιρῇ τούς θεσμούς ή μή πείθηται οὐκ επιτρέψω, ἀμυνῶ δέ καί μόνος καί μετά πολλῶν. καί ἰερά τά πάτρια τιμήσω. ἰστορες τούτων Άγλαυρος, Ενυάλιος, Άρης, Ζεύς, Θαλλώ, Αυξώ, Ηγεμόνη"