«Το Αίμα των Ηρώων είναι ιερότερο από το μελάνι των σοφών και από την προσευχή των πιστών»

"Για τον λόγο αυτό θέλουμε για μια ακόμη φορά σήμερα να κάνουμε δική μας την ομολογία τής πίστεως των αρχαίων όπως αυτή εκφράζεται με τις λέξεις: "Το αίμα των ηρώων είναι ιερότερο από το μελάνι των σοφών και από την προσευχή των πιστών" - κάτι τέτοιο βρίσκεται επίσης στην βάση του παραδοσιακού νοήματος, που σύμφωνα μ' αυτό δρουν στον "ιερό πόλεμο" περισσότερο από τα μεμονωμένα άτομα οι πρωτογενείς μυστικές δυνάμεις της Φυλής. Αυτές οι δυνάμεις των πηγών δημιουργούν παγκόσμιες αυτοκρατορίες και φέρουν στον άνθρωπο μια νικηφόρα ειρήνη".
JULIUS EVOLA, Ο ΠΟΛΕΜΙΣΤΗΣ, Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΚΑΙ Η ΝΙΚΗ

Η δήθεν “αγάπη” τους είναι μίσος για τον Ελληνισμό

Δεν χρειάζεται να κάνεις και πολλά! Απλά να ανοίξεις τον διακόπτη, και να λειτουργήσει η οθόνη και το ράδιο, σε κάποιον απο τους διάφορους σταθμούς. Αρκεί να αγοράσεις μια απο τις πολλές εφημερίδες που υποτίθεται αντιπροσωπεύουν την κοινή γνώμη. Εν τέλει να ακούσεις τους προφέσορες, απο τα έδρανα ενός σχολείου ή ενός πανεπιστημίου. Όλοι μα όλοι, συνασπισμένοι σε έναν σκοπό: Την καταγγελία και την καταπολέμηση του “φασιστικού κινδύνου”! Και τι δεν λένε: Απειλή για την δημοκρατία, για την κοινωνία, την πρόοδο, τις “πανανθρώπινες οικουμενικές αξίες”, για την ανθρώποτητα, για τον πολιτισμό εν γένει. Εν ολίγοις, μας παρουσιάζουν σαν λύκους  που μπαίνουν σε μια στάνη με πρόβατα. Και κατακλείδα στην δριμυτατή πολεμική τους, έκκληση για συσπείρωση των ανθρώπων κάτω από όμορφα σχηματισμένες λέξεις: Ελευθερία, Πολιτισμός, Ανοχή,Πρόοδος, Σεβασμός στην Διαφορετικότητα, Ειρήνη, Άνθρωπος, Δικαίωμα....Ανθρωπότητα! Μα τι καλοί άνθρωποι; Και τι κτήνη αυτοί οι φασίστες,οι Χρυσαυγίτες που εχθρεύονται ολα αυτά τα πράγματα; Είναι όμως έτσι; Μετα παρρησίας, απαντάμε πως...ΟΧΙ!!!
Ζούμε στην εποχή της υποκρισίας, της διαστρέβλωσης και της αποδόμησης. Ιδεολογικός ταγός μας και δυνάστης, ο "διαννοούμενος"! Το είδος ανθρώπου που χαρακτηρίζεται από μηδενική δια ζώσης επαφή με το πραγματικό περιβάλλον, παρα μέσω της διόπτρας των βιβλίων και της θεωρίας. Ένας αυτάρεσκος κηφήνας που θεωρεί τον εαυτό του ανώτερο,επειδή διάβασε πέντε βιβλία παραπάνω απο τον μέσο άνθρωπο, χωρίς να είναι όμως βέβαιο οτι κατάλαβε και τίποτε απο αυτά. Ενας παραγωγός θεωρίας για την θεωρία και εχθρός κάθε τι πρακτικού! Πιστός λάτρης αυθαίρετων εννοιών και αξιών που ο ίδιος επινόησε ή κληρονόμησε απο όμοιους προκατόχους του, και βάση των οποίων ερμηνεύει τον κόσμο, την ζωή και ακόμα την ίδια του την ύπαρξη. Φανατικός πολέμιος κάθε θέσης που ξεφεύγει απο τα όρια έντασης και σκέψης  που προκρίνει, βαφτιζοντάς την “προκατάληψη”, χωρίς ο ίδιος να συνειδητοποίει οτι η ίδια του η θέαση των πραγμάτων είναι μια προκατάληψη μιας και δογματίζει τον κόσμο βάσει αυθαίρετων κανόνων που επινοεί. Ο μέγιστος υποκριτής, που ενώ ισχυρίζεται οτι απελευθερώνει τον άνθρωπο απο τους διάφορους περιορισμούς, απλώς τον καλουπώνει σύμφωνα με τα δικά του, ξεχωριστά κριτήρια.
Ο πιστός μιας θρησκείας είναι “προληπτικός” επειδή πιστεύει σε μια ανώτερη, αόρατη δύναμη, και όχι στην Λογική, όπως ο καλός μας διαννούμενος. Αλήθεια, ποιανού την Λογική και σε ποιο επίπεδο; Λογική έχει ο δειλός, λογική και ο γενναίος. Λογική ο τίμιος, λογική και ο απατεώνας! Εν τέλει ποιο είναι το μέτρο της Λογικής και ποιές οι εκφάνσεις της; O διαννούμενος δεν ξέρει, και ούτε τον νοιάζει να μάθει. Εχει μάθει εκ των προτέρων οτι είναι κάτι “θεάρεστο” και πρέπει να το υπερασπιζόμαστε πάση θυσία. Επίσης ο πατριώτης που θέλει την πατρίδα του ελεύθερη και δυνατή, είναι ένας “οπισθοδρομικός βάρβαρος που δυναμιτίζει την κατανόηση μεταξύ των ανθρώπων” και θιασώτης μιας αφηρημένης έννοιας, σύμφωνα με τον διαννούμενο. Αν η Πατρίδα που έχει σαφή όρια, σαφές περιεχόμενο και σαφες προορισμό είναι μια αφηρημένη έννοια, τοτε τί είναι η “ανθρωπότητα”; Ένα λογιστικό άθροισμα έμβιων όντων χωρίς ίδιο σκοπό, χωρίς δεσμούς περισσότερους, απο ένα τίτλο στα βιβλία βιολογίας: Homo Sapiens! Η “ανθρωπότητα” είναι κάτι ιερό για αυτόν και πρέπει να υπερασπισθεί πάση θυσία. Εχθρεύεται τον ιερέα γιατι είναι “ενάντια στην Πρόοδο και δυναστεύει με όπλο την ηθικολογία”, αλλα ξεχνά να υπενθυμίσει στον εαυτό του -πρώτα απ΄ολα- το εξής :
Οτι και ο ίδιος δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένας μετα-μοντέρνος "παπάς", με μεγάλο περίσσευμα ηθικολογίας και μέγιστο έλλειμα ήθους!
Παρένθεση: Κάποιος κακοπροαίρετος, θα σκεφτεί οτι όλη αυτή η δριμεία επίθεση στους διανοούμενους συνεπάγεται και μια ταυτόχρονη αποθέωση των αγράμματων, και οτι είμαστε εχθροί της Παιδείας και της Μόρφωσης. Κάθε άλλο! Ανθρώπινο πρότυπο για μας είναι ο σκεπτόμενος άνθρωπος, που είναι προσανατολισμένος στην δράση, ήτοι συνδυάζει το βιβλίο με το ξίφος! Είμαστε πραγματικοί υπέρμαχοι της Παιδείας και της Μόρφωσης, μιας και αναγνωρίζουμε οτι Παιδεία δεν συνεπάγεται απλά ένα αρτηριοσκληρωτικό σύστημα εκπαίδευσης και μια στεγνή ανάγνωση και συσσώρευση γνώσεων, αλλα μια διαρκής τριβή με το περιβάλλον και την καλλιέργεια ήθους και πνεύματος, μέσω διαρκούς έκθεσης σε περίστασεις που τα απαιτούν. Ο ξεκομμένος απο την πρακτική διαννούμενος, είναι η αντίθετη πλευρά του νομίσματος που αντιπροσωπεύει ο αμαθής αγροίκος. Και οι δύο αποτελέσματα εντροπίας και διάλυσης, αιώνιοι ουραγοί του Νέου Ανθρώπου, που θα επιτυχεί την χρυσή τομή μεταξύ Σκέψης και Δράσης!
Επανερχόμενοι στο θέμα, δηλαδή τους μετα-μοντέρνους ιερείς μας, τους διαννοούμενους, δεν μπορούμε μπορούμε να πάμε και στους πιστούς τους καθώς και την Εδέμ τους: τους αυτοαποκαλούμενους “προοδευτικούς” και την “ανοιχτή κοινωνία”! Ο προοδευτικός, είναι πάνω απο όλα ανεκτικός, σέβεται την διαφορετικότητα σε κάθε επίπεδο, προκρίνει την σύγκρουση αρκεί αυτή να γίνεται “πολιτισμένα” , δηλαδή με διάλογο και συναίνεση. Μεγάλος υπερασπιστής της ειρηνής και της "πρόοδου" και που η αγάπη προς απάντες ξεχειλίζει απο μέσα του. Σε πρώτη φάση δεν μπορεί κανείς να πεί κάτι αρνητικό για αυτόν τον άνθρωπο. Αλλα σε δεύτερη φάση, και παρατηρώντας την συμπεριφορά του,  μπορεί να διακρίνει κανείς τα κίνητρά του και το πραγματικό του πρόσωπο!
Η αναγωγή της “ανοχής” και του “σεβασμού στην διαφορετικότητα” σαν απόλυτη αξία, έχει βαθύτερη αιτία την απουσία πραγματικών αξιών και σημείων αναφοράς για τον άνθρωπο αυτό. Λατρεύει την πολυχρωμία και τον πλουραλισμό της κοινωνίας γιατι πολύ απλά σε αυτήν μπορεί να κρύβεται, και να μην αποκαλύπτει τον πραγματικό κενό εαυτό του. Απεχθάνεται την βία, όχι γιατι πραγματικά δεν θέλει να εμπλακεί σε αυτή, αλλα γιατί είναι πραγματικά ανάξιος να εμπλακεί σε κίνδυνο για την υπεράσπιση αξιών, μιας και αυτές δεν υπάρχουν. Αποδειξή αυτού, η χαιρέκακη ενδότερη αντιδρασή του στο άκουσμα της βίαιης καταστολής ή και φόνου ενός αντιπάλου του, μη- προοδευτικού, μιας και τον απαλλάσει απο κάθε κίνδυνο να διασπαστεί η αφασική μακαριότητα, ο κόσμος των ψευδαισθήσεων, στον οποίο ζεί. Επίσης σέβεται όλες τις απόψεις, αρκεί αυτές να περιστρέφονται γύρω απο την σημασία της “προόδου” και των δοξασιών του. Στους κοινωνούς των αντίθετων απόψεων προετοιμάζει χυδαίες επιθέσεις και αφ'υψηλου,εκ του ασφαλούς κριτική δίχως να δίνει δικαίωμα αντιλόγου. Ακόμα και στα μέτρα που θέτει το παιχνίδι, δηλαδή του διαλόγου, αποδεικνύεται δειλός γιατι δεν θέλει άξιους αντιπάλους αλλα προτιμά να συνδιαλέγεται με άτομα που καλύπτουν το στερεότυπο που έχει για τους αντι-προοδευτικούς, δηλαδή άτομα απαίδευτα με αδυναμία να υποστηρίξουν την θέση τους, ωστέ να μπορεί εύκολα να τα “αποστομώνει” και να ενισχύει την ματαιοδοξία του. Υπερμάχεται της ειρήνης σαν απόλυτης αξίας, γιατι φοβάται πως ο πόλεμος θα ξεσκεπάσει το αληθινό του πρόσωπο: Ένα θλιβερό ασπόνδυλο χωρίς πραγματική θέληση,ένας μπακαλίσκος της ηθικής, που είναι ανίκανος να θυσιαστεί για αξίες και ιδανικά και που για αυτό τον λόγο σχετικοποιεί και συμβιβάζεται με τα πάντα.
Του δημιουργού μιας σάπιας κοινωνίας που αυτο-διαλύεται και το μόνο που καλλιεργεί είναι αυτο-ενοχικά σύνδρομα στους κοινωνούς της, μέσω της λατρείας της θυματοποίησης. Αν ο γηγενής δεν αισθάνεται άνετα με την εισβολή των διαφόρων τριτοκοσμικών και δεν θέλει την αλλοτροίωση των κοινωνικών ηθών του και της ιδιοπροσωπίας του, είναι κακός οπισθοδρομικός ξενόφοβος που εχθρεύεται τον “κακομοίρη” μετανάστη. Αν ο ετεροφυλόφιλος νιώθει την ομοφυλοφιλία αποκρουστική, είναι επίσης ένας κακός ομοφοβικός γιατι κρίνει τον “κακομοίρη” ομοφυλόφιλο που “καταπιέζεται”. Εν κατακλείδι θα πρέπει να νιώθει ντροπή για τα φυσικά συναισθήματα που το “διαφορετικό” του εμπνέει. Και για να τα αντιμετωπίσει θα πρέπει καθημερινά να καταπιέζει αυτά τα συναισθήματα του, για να δείξει καλό πρόσωπο και "κουλτούρα”, για να μην δεχθεί την ηθικολογική κριτική των “προοδευτικών”. Αυτή η υποκριτική κοινωνία που υποσχέθηκε πως θα μας χειραφετήσει όλους, μας βυθίζει ολο και περισσότερο στην τυραννία των κόμπλεξ και μας επιβάλλει, μέρα με την μέρα, τον αυτο-ευνουχισμό μας. Σε αυτήν την κοινωνία επιτρέπεται βέβαια να έχεις αξίες, αλλα πρέπει να εκφράζονται παθητικά. Μπορείς να είσαι “πατριώτης” στον καναπέ και στην επίκληση φερειπίν, αλλα επουδενί στην δράση. Γιατί αλλιώς δεν προάγεται η “ανοχή” και η “πρόοδος” αλλα το “μίσος”!
Και εκεί είναι που συντελείται το μεγαλύτερο έγκλημα των προοδευτικών. Η πλήρης διαστροφή των εννοιών "αγάπη" και "μίσος". Την απέχθεια για την ίδια τους την φύση την βαφτίσαν "αγάπη", και την πραγματική έμπρακτη αγάπη για αξίες και ιδανικά που εκφράζεται με αγώνα την ονοματίσαν "μίσος"! Το λεγόμενο "μίσος",είναι το μέγιστο πρόβλημα των “προοδευτικών” και το θεωρούν σαν την μέγιστη αμαρτία. Και δικαίως το κάνουν! Γιατί ουσιαστικά είναι η πραγματική, ακατέργαστη και ασυμβίβαστη αγάπη, κάτι που είναι τορπίλη στα θεμέλια του κοσμοσυστήματος της ατομοκεντρικής τους αφασίας! Αυτό το συναίσθημα μας αναζωπυρώνει, μας κινητοποιεί και μας χειραφετεί. Δίνει σκοπό στην ζωή μας, μιας και μας αναγκάζει να υπερασπιστούμε αυτά,που θεωρούμε ιερά στην ζωή. Σκεφτείτε το! Αν δεν αγαπούσαμε την δικαιοσύνη, δεν θα μισούσαμε την αδικία. Αν δεν αγαπούσαμε την ελευθερία, δεν θα μισούσαμε τον δυνάστη μας. Αυτό που αποκαλούν μίσος, είναι το φυσικό συναίσθημα εναντίον των καταστάσεων που απειλούν αυτά που αγαπάμε, και αυτό είναι που μας χωρίζει απο τα ζώα, μιας και αυτά δεν "μισούν" ποτέ! “Αγαπούν” τον οποιονδήποτε που μπορεί να τους εξασφαλίσει την ζωή και υποτάσσονται σε αυτόν παθητικά. Αλλα εμείς είμαστε διαφορετικοί! Έχουμε αξίες, ιδανικά, και σκοπούς που μας υπερβαίνουν σαν προσωπικότητες. Και αυτά έχουν πραγματική αξία, οταν είμαστε ενεργητικοί υπερασπιστές τους, και όχι παθητικοί εξυμνητές τους. Εν ολίγοις το υποτιθέμενο "μίσος" που μας διακατέχει, δεν είναι παρα το σημάδι οτι μέσα μας ελοχεύει και κυριαρχεί ένα ασυμβίμβαστο συναίσθημα πραγματικής αγάπης, σε αντίθεση με το πρότυπο του παθητικού, αυτιστικού μαζάνθρωπου, που ευαγγελίζεται η “προοδευτικότητα”, ο οποίος βλέπει με ευμενή διάθεση αποδοχής και ανέχεται τα πάντα ακόμα και αν τον θίγουν. Μια αγάπη που δίνει ισχύ στις αξίες μας και τις καθιστά πανταχού ζώσες και νικηφόρες. Που μας δίνει σκοπό και αναζωπυρώνει την ταυτότητα μας. Εν τέλει είναι αυτό που συστηματοποιεί και προφυλάσσει την ηθική, τις αξίες, τα ιδανικά μας. Εν κατακλείδι, “μισούμε” γιατι είμαστε σε θέση να αγαπήσουμε πραγματικά και όχι ρητορικά και υποκριτικά, όπως οι καιροί το απαιτούν και το επιβάλλουν. Γιατι είμαστε αγνοί , υπερασπιστές κάτι ανώτερου απο εμάς, και όχι χαμερπείς υποκριτές,δούλοι των συμπλεγμάτων μας. Γιατί θέλουμε να ζήσουμε τη ζωή μας με ένταση και συναίσθημα. Γιατί το "μίσος" μας είναι το παράγωγο μιας φλογερής αγάπης και θέλησης, που είναι και τα όπλα μας ενάντια στην υποκρισία του συστήματος. Είναι ένα αποτέλεσμα ενός συναισθήματος παντοδύναμου, που η ελίτ -εθνική και παγκόσμια- το φοβάται, γιατι ξέρει οτι στο μέλλον θα αποδειχθεί η μόνη,αγνή επαναστατική δύναμη, μια και θα είναι σε θέση να ανατρέψει και να δημιουργήσει αυτοκρατορίες!
Αλέξανδρος Καστριώτης

Αρχαία Ελλάς Και Φυλή – Του Ν.Γ. ΜΙΧΑΛΟΛΙΑΚΟΥ

«Τους Βαρβάρους Ειλωτεύειν»    ΙΣΟΚΡΑΤΗΣ  

ΜΙΑ ΦΡΑΣΗ ΚΑΙ Η ΔΙΑΣΤΡΕΒΛΩΣΗ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ

Με κάθε τρόπο θέλουν να μας πείσουν ότι δεν υπάρχει Ελληνική Φυλή ή με άλλα λόγια ότι δεν υπάρχει Γνήσια Φυλετική Συνέχεια του Νεώτερου Ελληνισμού από τον Αρχαίο.
Ας έλθουμε, όμως, σε αυτό που είναι το ζητούμενο του παρόντος. Πολύ συχνά είτε οι ολοκληρωτικά αρνητές της βιολογικής συνεχείας της Ελληνικής Φυλής, είτε οι υπερασπιζόμενοι την αποκλειστικά “πολιτιστική” ουσία του Ελληνισμού χρησιμοποιούν μία φράση του Ισοκράτους από τον περίφημο λόγο του, τον “Πανηγυρικό”. Αυτή έχει ως εξής:  “Και μάλλον Έλληνες καλείσθαι τους της παιδεύσεως της ημετέρας ή τους της κοινής φύσεως μετέχοντας”.
-Βασιζόμενοι στην φράση αυτή λένε: Μα τι λέτε περί Ελληνικής Φυλής, Έλληνες ήσαν όχι αυτοί που ήσαν Έλληνες στην καταγωγή, αλλά αυτοί που είχαν… Ελληνική παιδεία! Επομένως και οι βάρβαροι που είχαν Ελληνική παιδεία ήσαν Έλληνες!
Αυτοί που χρησιμοποιούν τα λόγια αυτά του Ισοκράτους για να στηρίζουν αυτόν τον συλλογισμό είτε είναι αμόρφωτοι, είτε σκοπίμως διαστρεβλώνουν την Σκέψη και το Πνεύμα του Μεγάλου αυτού Έλληνος. Αυτό γιατί όπως διεξοδικά θα δούμε στην συνέχεια ο Ισοκράτης καμμία πρόθεση δεν είχε να πει αυτά, που αυτοί αυθαίρετα λέγουν, ερμηνεύοντας δήθεν τον Ισοκράτη. Ας δούμε τι λέει για την περίφημη αυτή φράση του Ισοκράτους ο μεγάλος και έγκριτος Γερμανός ιστορικός ULRICH WILCKEN:
“Ο Ισοκράτης αναφέρει βέβαια στον “Πανηγυρικό” του (380 π.Χ.) ότι η Αθήνα υπερέχει τόσο πολύ στην σκέψη και τον λόγο ώστε “οι ταύτης μαθηταί των άλλων διδάσκαλοι γεγόνασι, και το των Ελλήνων όνομα πεποίηκε μηκέτι του γένους αλλά της διανοίας δοκείν είναι, και μάλλον Έλληνας καλείσθαι τους της παιδεύσεως της ημετέρας ή τους της κοινής φύσεως μετέχοντας” (παρ. 50).
Ωστόσο με την φράση αυτή ο Ισοκράτης δεν θέλει να συμπεριλάβει (όπως υποστηρίχθηκε συχνά) στους Έλληνες και τους εξελληνισμένους αυτούς βαρβάρους, γιατί γι’ αυτόν οι βάρβαροι, ιδιαίτερα οι Πέρσες, εξακολουθούσαν να είναι οι “φυσικοί” εχθροί των Ελλήνων (Πανηγ. παρ. 158, πρβλ. Παναθ. παρ. 163). Το νόημα της φράσεως είναι μάλλον ότι ο Ισοκράτης θεωρεί πραγματικούς Έλληνες μόνον τους Έλληνες εκείνους που είχαν λάβει αττική μόρφωση.”
(ULRICH WILCKEN – ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ – ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΑΠΑΖΗΣΗ, 1976, Μετάφραση του Καθηγητού κ. Ι.Τουλουμάκου)
Πέρα από την άποψη του εγκρίτου Γερμανού ιστορικού υπάρχει βεβαίως και αυτό το ίδιο το κείμενο του “Πανηγυρικού”. Θα χρησιμοποιήσουμε επί του προκειμένου την έκδοση του “Πανηγυρικού” από την “ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ”, που έχει γίνει με εισαγωγή – μετάφραση – σχόλια του καθηγητού κ.Χρήστου Σωτηρίου Θεοδωράτου. Για να αντιληφθεί κανείς το Πνεύμα του Ισοκράτους και το κατά πόσον αυτό συμβαδίζει με τον “οικουμενικό” και “αντιρατσιστικό” χαρακτήρα, που επιχειρούν να του δώσουν, ας δούμε τι γράφει σχετικά με την ”πανελλήνιον ιδεολογίαν” του Ισοκράτους ο καθηγητής κ. Θεοδωράτος, στην πραγματικά θαυμασίαν εισαγωγή του:
«Η Ελλάς, υπεστήριζεν(ο Ισοκράτης), αποτελεί ενιαίαν κοινότητα φυλετικήν και πολιτιστικήν και όμως σπαράσσεται συνεχώς από τους εμφυλίους πολέμους, οι οποίοι οδηγούν κατ’ ευθείαν εις την φθοράν και την παρακμήν, ενώ απέναντί της στέκουν οι βάρβαροι της Ασίας, φυσικοί και προαιώνιοι εχθροί της, που καλλιεργούν τον εμφύλιον ελληνικόν σπαραγμόν και προκαλούν την ελληνικήν απαθλίωσιν. Μία λοιπόν απομένει οδός σωτηρίας: να παύσει η διχόνοια, να συμφιλιωθούν οι Ελληνες, να συνειδητοποιήσουν πλήρως την φυλετικήν και πολιτιστικήν τους ενότητα και να εκστρατεύσουν εναντίον των βαρβάρων της Ασίας”.
Ακόμη σημασία ιδιαίτερη έχει η εποχή στην οποία εγράφη ο “πανηγυρικός” και ο λόγος για τον οποίο εγράφη. Επαρουσιάσθη πρώτη φορά το 380 π.Χ. με την ευκαιρία της τελέσεως των Ολυμπιακών αγώνων δι’ εκατοστήν φοράν. Η εποχή αυτή ήτο μια εποχή δύσκολη για τον Ελληνισμό αφού ίσχυε ακόμη η Ανταλκίδειος ειρήνη (387 π.Χ.), μία ειρήνη που αποτελούσε ντροπή για τον Ελληνισμό, αφού ανεγνώριζε ως υψηλό κύριο των Ελληνικών πραγμάτων, τον Αυτοκράτορα της Περσίας. Αυτή η κατάσταση, η δύσκολη κατάσταση του Έθνους μας ήταν και ο λόγος για τον οποίον ο Ισοκράτης έγραψε τον “Πανηγυρικό” του, προκειμένου να καλέσει τους Έλληνες σε ενότητα και σε πόλεμο κατά των βαρβάρων. Από την αρχή ακόμη του λόγου του (παρ. 3) είναι σαφής:
“Τούτο ουδόλως με απεθάρρυνε ούτε με έκαμε να προτιμήσω την πνευματικήν ραθυμίαν. αλλ’ αντιθέτως, επειδή πιστεύω ότι ικανοποιητικόν βραβείον θα είναι δι’ εμέ η δόξα, την οποίαν θα αποκτήσω με τον παρόντα λόγο μου, έχω έλθει εδώ, δια να απευθύνω συμβουλάς, σχετικάς και με τον πόλεμον εναντίον των βαρβάρων και με την ομόνοιαν, που πρέπει να υπάρχει μεταξύ μας, χωρίς βεβαίως να αγνοώ ότι πολλοί από εκείνους που ισχυρίζονται ότι είναι ρήτορες ησχολήθησαν ήδη με το θέμα τούτο”.
-Στην συνέχεια ο Ισοκράτης αναφέρεται στην προσφορά των Αθηνών στον Ελληνισμό, μία προσφορά Πολεμική, Ηθική, Οικονομική και Πολιτιστική. Σε αυτήν ακριβώς την Πολιτιστική προσφορά των Αθηνών στους Έλληνες αναφέρεται ο Ισοκράτης στην παράγραφο 50, όπου και περιέχεται η περίφημη φράση. Όμως καλύτερα να σας παραθέσουμε ολόκληρο το κείμενο (αρχαίο και μετάφραση του κ.Θεοδωράτου) ώστε να σχηματίσετε και μόνοι σας άποψη:
“Τοσούτον δι’ απολέλοιπεν η πόλις ημών περί το φρονείν και λέγειν τους άλλους ανθρώπους, ώσθ’ οι ταύτης μαθηταί των άλλων διδάσκαλοι γεγόνασιν, και το των Ελλήνων όνομα πεποίηκεν μηκέτι του γένους, αλλά της διανοίας δοκείν είναι, και μάλλον Έλληνας καλείσθαι τους της παιδεύσεως της ημετέρας ή τους της κοινής φύσεως μετέχοντας”.
“Η πόλις μας έχει τόσον πολύ υπερβάλει όλους τους άλλους εις την φιλοσοφίαν και τον έντεχνον λόγον, ώστε οι δικοί της μαθηταί έχουν γίνει διδάσκαλοι των άλλων και έχει κάμει, ώστε το όνομα των Ελλήνων να μη θεωρείται πλέον ως δηλωτικόν του έθνους, αλλ’ ως δηλωτικόν της μορφώσεως, και Έλληνες να ονομάζονται όχι τόσον όσοι ανήκουν εις το έθνος το Ελληνικόν, αλλ’ όσοι έχουν τύχει της ιδικής μας παιδείας”.
Εάν σκεφθεί κανείς ότι ο λόγος αυτός αφορά το 380 π.Χ., εποχή κατά την οποία δεν υπήρχαν τα Ελληνιστικά Βασίλεια και ούτε βέβαια “βάρβαροι με Ελληνική Παιδεία”, είναι ΣΑΦΕΣΤΑΤΟ ότι ο συλλογισμός του Ισοκράτους, δεν έχει καμμία σχέση με την σημερινή του χρήση και όχι μόνο δεν επεκτείνει τον Ελληνισμό στους βαρβάρους με “Ελληνική Παιδεία”, αλλά απευθύνεται αποκλειστικά στους Έλληνες, που τους “περιορίζει” εις τους έχοντας ΑΤΤΙΚΗΝ Μόρφωση. Όμως αυτά είναι… λεπτομέρειες γι’ αυτούς που χωρίς να έχουν κανένα φραγμό απομόνωσαν λίγες λέξεις και θέλουν να μας πείσουν ότι οι Αρχαίοι Ελληνες και ο Ισοκράτης ειδικότερα ήσαν απόστολοι ενός “πολιτιστικού” οικουμενισμού. Όσο για τα αισθήματα του Ισοκράτους για τους βαρβάρους και για την πρόταση του “Πανηγυρικού” ας δούμε τι γράφει στις παραγράφους 157 και 158:
“Εχω όμως και δια τους συμπολίτας τους ιδικούς μας να αναφέρω ανάλογα παραδείγματα. Και αυτοί δηλαδή προς μεν τους άλλους, προς όσους έχουν πολεμήσει μέχρι σήμερα, μόλις συμφιλιώνονται μαζί τους, λησμονούν την εχθρότητα που είχαν, προς τους Ασιάτας όμως ούτε και όταν ευεργετούνται από αυτούς, αναγνωρίζουν ευγνωμοσύνην. τόσον άσβεστον οργήν διατηρούν εναντίον εκείνων!”
“Οι Ευμολπίδαι εξ άλλου και οι Κήρυκες κατά την τελετήν των Ελευσινίων μυστηρίων, λόγω ακριβώς του μίσους προς τους Πέρσας, κηρύττουν εις επήκοον όλων ότι δεν επιτρέπεται να μετέχουν της τελετής οι οιοιδήποτε άλλοι βάρβαροι, όπως ακριβώς και οι ανθρωποκτόνοι. Είναι δε τόσον μεγάλη προς αυτούς εκ γενετής η εχθρότης που τρέφομεν, ώστε και από τας διηγήσεις τας παλαιάς περισσοτέραν ευχαρίστησιν δοκιμάζομεν με όσας αναφέρονται εις τον Τρωϊκόν και τον Περσικόν πόλεμον, διότι ακριβώς με αυτάς μανθάνομεν τας συμφοράς εκείνων”.
Άφησα όμως για να κλείσω το κείμενο αυτό αγαπητέ αναγνώστη, την παράγραφο 131 του “Πανηγυρικού”:
“Έχομεν όμως να κατακρίνομεν τους Λακεδαιμονίους και δια την εξής αιτίαν: ότι δηλαδή αναγκάζουν τους γείτονάς των να γίνονται είλωτες της πόλεώς των, ενώ δια το κοινόν συμφέρον των συμμάχων των δεν φροντίζουν να επιτύχουν κάτι παρόμοιον. Και όμως έχουν όλην την δυνατότητα να διαλύσουν την εχθρότητα μαζί μας και να αναγκάσουν όλους τους βαρβάρους να γίνουν περίοικοι όλης της Ελλάδος”.
Κατακρίνει δηλαδή τους Λακεδαιμονίους ότι έχουν κάνει είλωτες τους Έλληνες γείτονές τους και τους προτείνει να ενωθούν με τους υπόλοιπους Έλληνες, ώστε να αναγκάσουν όλους τους βάρβαρους να τεθούν κάτω από την εξουσία, να γίνουν περίοικοι, των Ελλήνων. Μάλιστα, αυτός ήταν ο “διεθνιστής” Ισοκράτης, όπως θέλουν να μας τον παρουσιάσουν οι διανοούμενοι – παρανοούμενοι της θολοκουλτούρας και του οικουμενισμού, όποια μορφή και αν έχει αυτός, θρησκευτική, μαρξιστική ή φιλελεύθερη.
 Ν.Γ.Μ.        
ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ “ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ”   Α.Τ. 107  

Αποκρυπτογραφείται μυστηριώδες χειρόγραφο του Αρχιμήδη για το άπειρο!

Δείτε πώς το καθάρισαν…

Επρόκειτο για ένα μυστηριώδες χειρόγραφο του Αρχιμήδη, χαμένο για αιώνες. Ακόμα κι όταν βρέθηκε ήταν δύσκολο να αποκρυπτογραφηθεί! Τώρα όμως αποκάλυψε μυστικά που αλλάζουν την σύγχρονη ως τώρα άποψη για το βάθος της αρχαίας ελληνικής μαθηματικής σκέψης.



Το χειρόγραφο, γνωστό με το όνομα "Archimedes Palimpsest", περιέχει μεταξύ άλλων το μοναδικό αντίγραφο των «Θεωρημάτων Μηχανικής» του Αρχιμήδη, στο οποίο ο αρχαίος 'Eλληνας μαθηματικός εξηγεί πώς χρησιμοποιούσε μηχανικά μέσα για να αποδείξει κάποια μαθηματικά του θεωρήματα.



Το χειρόγραφο αυτό, βρέθηκε τυχαία το 1906 σε μια βιβλιοθήκη της Κωνσταντινούπολης, από τον Δανό φιλόλογο Johan Ludvig Heiberg. Όμως συνάντησε ανυπέρβλητες δυσκολίες στην ανάγνωσή του. Πάνω στο αρχαίο κείμενο των μαθηματικών του Αρχιμήδη είχε γραφτεί ένας χριστιανικός ύμνος και αυτό έκανε πολύ δύσκολη την αποκατάσταση του αρχικού κειμένου.



Για πολλές δεκαετίες το χειρόγραφο θεωρήθηκε ξανά χαμένο ώσπου ξαφνικά ο Οίκος Δημοπρασιών Christie's το έβγαλε σε δημοπρασία το 1998. Τελικά κατέληξε στο Walters Art Museum της Βαλτιμόρης των Η.Π.Α.

Εκεί το είδαν και το μελέτησαν πιο συστηματικά οι καθηγητές Netz και Saito το 2001. Η έρευνα, τους έφερε μπροστά σε μια απρόσμενη αλλά σημαντική διαπίστωση...
Ο Αρχιμήδης προσπαθούσε να θεμελιώσει την Μαθηματική Ανάλυση, κάτι που θεωρείται κατόρθωμα του καιρού μας και προϊόν της μαθηματικής επανάστασης που ξεκίνησε απ' το 16ο αιώνα. Κάτι που προϋποθέτει την έννοια του μαθηματικού απείρου.

Η μέχρι τώρα εντύπωση που είχαμε για τα μαθηματικά στην αρχαία Ελλάδα, ήταν ότι οι 'Eλληνες απέφευγαν να καταπιαστούν με την έννοια του «απείρου» και να χειριστούν άπειρα μεγάλα σύνολα. Αυτό θεωρούνταν κατόρθωμα της εποχής μας (από τον 17ο αιώνα και μετά)! Φαίνεται όμως ότι το αρχαίο χειρόγραφο περιέχει και άλλα μυστήρια, επειδή ο Netz και οι συνεργάτες συνεχίζουν τη μελέτη του, όχι μόνο υπό κοινό φωτισμό αλλά και με τη χρήση υπεριώδους ακτινοβολίας.

Ποια άλλα καταπληκτικά μυστικά θα μας αποκαλύψει ακόμα που θα κάνουν την ιστορία να πρέπει να ξαναγραφτεί;

Άγνωστες μορφές του Ελληνισμού: Κινέας ο Θεσσαλός

Δευτέρα, 3 Δεκεμβρίου 2012 - 06:20

Share on facebook Share on print Share on favorites Share on google More Sharing Services 8

ο σύμβουλος του βασιλιά Πύρρου

Είχαν περάσει σχεδόν 50 χρόνια από τότε που ο Μέγας Αλέξανδρο ο Μακεδών άφηνε την τελευταία του πνοή στην γη της Βαβυλώνας το 323 π.Χ., αφήνοντας πίσω του έναν τελείως καινούργιο κόσμο. Στα επόμενα χρόνια διάδοχοι και επίγονοι αλληλοεξοντώνονταν με σκοπό την εξουσία.
Στην Ήπειρο υπήρχε ένας συγγενής του Αλεξάνδρου που ήθελε να κάνει παρόμοια πράγματα με τον Αλέξανδρο, ο Πύρρος, ο βασιλιάς της Ηπείρου. Ήθελε να εκστρατεύσει κατά της Δύσης και συγκεκριμένα στην Ιταλία για να βοηθήσει τους Έλληνες της περιοχής εναντίον των Ρωμαίων. Πριν εκστρατεύσει όμως στην Ιταλία, έστειλε σαν προπομπό του στρατού του τον Κινέα τον Θεσσαλό, έναν επικούρειο φιλόσοφο που ήταν σύμβουλός του. Ο Κινέας θα διαπραγματευόταν με τον Τάραντα, την μεγάλη Ελληνική πόλη της νοτίου Ιταλίας, για το πώς θα συνεργαζόταν με τον Πύρρο. Ο Κινέας ήταν ένας πολύ καλός ρήτορας και μάγευε τον κόσμο με τις ομιλίες του και κατάφερνε να τον πάρει τα πλήθη με το μέρος του.
Ο στρατός του Πύρρου αποτελούνταν από 20.000 άνδρες βαρύ πεζικό, 3.000 ιππείς, 2.000 τοξότες, 500 σφενδονηστές και 20 ελέφαντες. Οι στρατιώτες του ήταν από όλα τα Ελληνικά φύλα της Μητροπολιτικής Ελλάδας και των αποικιών της στην Ιταλία. Το βαρύ πεζικό αποτελούνταν από Μακεδόνες φαλαγγίτες με τις περίφημες σάρισές τους, Μολοσσοί, Χάονες, Αθαμάνες, Ακαρνάνες, Αιτωλοί, Θεσπρωτοί και Ταραντίνοι και το ιππικό από επίλεκτους Θεσσαλούς και Μακεδόνες.
Η Ρώμη σαν ηγετική δύναμη ήταν ακόμα στα σπάργανά της και μπορούσε να παρατάξει 35 με 40.000 άνδρες.
Ο Κινέας από την πρώτη στιγμή είχε συμβουλέψει τον βασιλιά να μην εκστρατεύσει κατά της Ρώμης, γιατί οι Ρωμαίοι ήταν άξιοι πολεμιστές, ο Πύρρος όμως δεν τον άκουσε και στα τέλη της Άνοιξης του 280 π.Χ. επιβίβασε τα στρατεύματά του σε ιππαγωγά και κατάφρακτα πλοία και ξεκίνησε για την Ιταλία. Κακοκαιρία όμως τον έριξε στην ακτή του Τάραντα. Εκεί τον υποδέχθηκε ο Κινέας με πλήθος κόσμου.
Η πρώτη μάχη μεταξύ Ρωμαίων και Πύρρου δόθηκε τον Ιούλιο του 280 π.Χ., κοντά στην πόλη Ηράκλεια. Η σύγκρουση των δυο στρατών ήταν σφοδρή! Οι Μακεδόνες φαλαγγίτες τρύπαγαν με τα δόρατά τους τις πρώτες γραμμές των λεγεώνων. Δόρατα και ασπίδες συντρίβονταν κατά την διάρκεια της μάχης και άλογα μαζί με τους ιππείς τους έπεφταν σφαδάζοντας. Ο Πύρρος νίκησε κατά κράτος τους Ρωμαίους, οι οποίοι άφησαν πίσω τους σχεδόν 7.000 νεκρούς και πλήθος αιχμαλώτων. Οι Έλληνες είχαν 4.000 νεκρούς, μεγάλος αριθμός για έναν στρατό που δεν είχε εφεδρείες και δυσαναπλήρωτο κενό από την άποψη της εμπειρίας των στρατιωτών.
Ο Κινέας συμβούλεψε τον Πύρρο να απελευθερώσει ένα τμήμα των αιχμαλώτων χωρίς να καταβάλλουν λύτρα οι Ρωμαίοι ως ένδειξη καλής θελήσεως στις διαπραγματεύσεις με την ρωμαϊκή σύγκλητο, όπως επίσης και να θάψει τα σώματα των Ρωμαίων με Τιμές. Αυτή η ένδειξη μεγαλοψυχίας του Πύρρου εντυπωσίασε τους Ρωμαίους και μάλιστα ο εθνικός ποιητής Έννιος έγραψε ένα ποίημα γι' αυτήν την μεγαλόψυχη κίνηση του Πύρρου. Κάνοντας αυτά ο βασιλιάς, έστειλε τον Κινέα με μια πρεσβεία στην Ρώμη για να διαπραγματευτεί. Εκεί δίνοντας δώρα, αλλά κυρίως με την ρητορική του δεινότητα έγινε φίλος με επιφανείς ρωμαϊκές οικογένειες. Ο Κινέας εντυπωσίασε με την παρουσία του και με τα λόγια του κατάφερε να πείσει τους Ρωμαίους να δεχτούν τους όρους του Πύρρου που έλεγαν ότι οι ρωμαϊκές λεγεώνες θα απομακρύνονταν από τα εδάφη των Ελληνικών πόλεων της Μεγάλης Ελλάδας και των συμμάχων λαών. Όταν πια ήταν στο τέλος της διαπραγμάτευσης σηκώθηκε ο υπέργηρος Άππιος Κλαύδιος Κάϊκος και έδωσε ευχή και κατάρα να μην δεχτούν τους όρους του Πύρρου. Τότε οι Ρωμαίοι άλλαξαν άρδην την στάση τους απέναντι στον Κινέα και του ζήτησαν να αποχωρήσει άμεσα από την Ρώμη και δεν θα διαπραγματεύονταν μαζί του αν ο Πύρρος δεν εκκένωνε την Ιταλία.
Έτσι συνεχίστηκαν οι μάχες με τους Ρωμαίους. Σε μια στιγμή μάλιστα ο Πύρρος ανέφερε πως ο Κινέας με τα καλά του λόγια κατέκτησε περισσότερες πόλεις από τι εκείνος με τα όπλα. Ο Κινέας άφησε την τελευταία του πνοή στην γη της Ιταλίας, όταν ο Πύρρος εξεστράτευσε στην Σικελία.
Ο Κινέας εκτός από επικούρειος φιλόσοφος ήταν και συγγραφέας. Μερικά από τα έργα του που μας έχουν σωθεί οι τίτλοι είναι τα «Θεσσαλικά», έργο στο οποίο περιέγραφε την ιδιαίτερη πατρίδα του, καθώς και μια επιτομή στα «τακτικά» του Αινεία. Η φήμη του δεν περιορίστηκε στα όρια της Μητροπολιτικής Ελλάδας και της Ιταλικής χερσονήσου, αλλά έφτασε μέχρι και την μακρινή Βακτρία και Σογδιανή στο σημερινό Αφγανιστάν, στην Ελληνιστική πόλη Al-Khanoum (μάλλον πρόκειται για την Αλεξάνδρεια του Οξειανή η Ευκρατίδεια), όπου και βρέθηκαν στο γυμνάσιο της πόλης επιγραφές μαζί με δελφικά παραγγέλματα και ρητά του Κινέα.
Αίας ο Τελαμώνιος
Τ. Ο. Καβάλας