Τι ήθελε να πει ο Βαγγέλης Παπαθανασίου; Η Μυθωδία (=Ωδή προς το Δία) έλαβε χώρα στις 28/06/2001 στο χώρο του Ναού του Ολυμπίου Διός και μεταδιδόταν και στον Άρη μέσω του διαστημοπλοίου της NASA (Mars Odysssey) που βρισκόταν σε τροχιά γύρω από τον κόκκινο πλανήτη..Made By Chris Demian!!Κανένα διαστημόπλοιο δεν μπορούσε να μπει σε τροχιά γύρω από τον Άρη πριν!!Τυχαίο δεν νομίζω!!Ερώτημα προς παγκόσμιους συνωμότες ,αν ο μύθος του Μαραγκού είναι αληθινός γιατί δεν στείλατε δικά του κείμενα??Δείτε απόσπασμα από την Μυθω-ΔΙΑ!!Μέσα στην Μυθω-Δια αναφέρεται και ο Εχέτλαιος!!Ας δούμε παρακάτω ποιος ήταν!!

ΕΧΕΤΛΑΙΟΣ: 
Εχετλαίος ή Έχετλος ήταν το όνομα...

 ενός αγνώστου ως τότε ήρωα που εμφανίστηκε στη

μάχη του Μαραθώνα και βοήθησε να αναχαιτιστεί η Περσική εισβολή στηνΕλλάδα. Το όνομά του συνδέεται πιθανώς με την εχέτλη (= λαβή αρότρου) που λέγεται ότι κρατούσε για να πολεμά με τους Πέρσες. Για αυτό άλλωστε αναφέρεται ενίοτε ως αγρότης. Προσδιορίζεται από τον Pfister ως επιφάνεια της μεταβατικής περιόδου από την ομηρική ηρωολατρεία στους νέους θεούς της κλασικής περιόδου. Στην εικόνα του Πάναινου, αδελφού του Φειδία που βρισκόταν στην Ποικίλη Στοάαπεικονιζόταν και ο Έχετλος ανάμεσα στους ήρωες της μάχης του Μαραθώνα, δείγμα της υψηλής πίστης των Ελλήνων της περιόδου στουςήρωες, την επιφάνεια των οποίων έβλεπαν συχνά στη μάχη (βλ. Θησέαςγια παράδειγμα) ή τους επικαλούνταν πριν τη μάχη (βλ Αίας ο Τελαμώνιοςκαι Τελαμών) στη ναυμαχία της Σαλαμίνας. Οι ήρωες θεωρούνταν ικανοί να επανέρχονται στη ζωή όχι μόνον εσχατολογικά, στις άχρονες παραδείσιες κατοικίες τους, αλλά και στον παρόντα χρόνο.. Τέτοιες σποραδικές εμφανίσεις θεωρούνταν επιφάνειες..Ας δουμε τι λενε ο Παυσανιας και ο Ηροδοτος!!

Η περιγραφή του Παυσανία έχει ως εξής:

[...]«Λέγουν επίσης πως έτυχε να είναι παρών στη μάχη ένας άνδρας με παλαιική εμφάνιση κι ενδύματα. Σκοτώνοντας πολλούς από τους ξένους με την εχέτλη, εξαφανίστηκε μετά τη μάχη. Σαν ρώτησαν οι Αθηναίοι το μαντείο, ο θεός απλά τους έδωσε την εντολή να τιμήσουν τον Εχετλαίο ως ήρωα. Ανήγειραν και μνημείο μάλιστα με λευκό μάρμαρο!!!

ΗΡΟΔΟΤΟΣ: Ο Ηρόδοτος δίνει μια άλλη διάσταση στον άγνωστο αυτόν πολεμιστή και το όπλο του , περιγράφει λοιπόν ότι στην μάχη του Μαραθώνα σκοτώθηκαν 6.400 Πέρσες και 192 Αθηναίοι. Κατά την διάρκεια της συγκρούσεως συνέβη κάτι πολύ παράξενο, ένας Αθηναίος στρατιώτης, ο Επίζηλος, γιός του Κουφαγόρα, ενώ πολεμούσε γενναία στήθος με στήθος ξαφνικά έχασε την όραση του και στα δύο του μάτια, παρόλο που δεν τον είχε ακουμπήσει τίποτα, ούτε δόρυ ούτε ξίφος ούτε βέλος τόξου. Συνεχίζοντας ο Ηρόδοτος αναφέρει ότι ο Επίζηλος διηγείται ότι είδε έναν μεγαλόσωμο οπλίτη που η γενειάδα του κάλυπτε ολόκληρη την ασπίδα του, και ότι αυτό το φάντασμα κρατούσε στα χέρια του ένα πολύ φωτεινό όπλο! Πέρασε ακριβώς δίπλα του, σκοτώνοντας Πέρσες αντιπάλους και αυτή η σκήνη ήταν η τελευταία που είδε ο Επίζηλος γιατί από κάποια υπερβολική λάμψη, τυφλώθηκε! Οι Αθηναίοι ρώτησαν το Μαντείο των Δελφών να μάθουν ποιος ήταν ο άγνωστος ήρωας που πολέμησε μαζί τους και το Μαντείο τους έδωσε την απάντηση πως έπρεπε να τιμούν τον ήρωα Εχετλαίο.

Εχετλαίος: Ο μυστηριώδης πολεμιστής που εμφανίστηκε στην μάχη του Μαραθώνος, σκότωσε πολλούς Πέρσες χρησιμοποιώντας ένα όπλο το οποίο οι σύγχρονοι του παρομοίασαν με μια εχέτλη (= λαβή αρότρου) και εξαφανίστηκε με τον ίδιο τρόπο που εμφανίστηκε. Φύλακας και πρόμαχος του Ελληνικού Έθνους, ταξιδιώτης απο μια μελλοντική εποχή, ένας Έλληνας μυημένος στην αρχαία τεχνολογία, ο θεός Πάνας που υποσχέθηκε οτι θα βοηθούσε τους Έλληνες στο Μαραθώνα... Πολλές οι απόψεις. Το θέμα είναι οτι η πράξη μένει, όσο και αν ο ίδιος επέλεξε να περάσει στη λήθη συνειδητά... Τον λάτρεψαν όμως, τον αναγόρευσαν Ήρωα... Κάπου εκεί είμαι και εγώ. Εμφανίζομαι και εξαφανίζομαι πάντα σε αναζήτηση, ο μοναχικός οδοιπόρος που περπατά τον κρύο δρόμο του, την οδό δακρύων του. Ο πόνος είναι μόνο προσωρινός... Η τιμή και η δόξα είναι παντοτινές... "Συνέβη δε ως λέγουσιν, άνδρα εν τη μάχη παρείναι το είδος και την σκευήν άγροικον. Ούτος των βαρβάρων πολλούς καταφονεύσας αρότρω, μετά το έργον ην αφανής. Ερόμενοις δε Αθηναίοις άλλο μεν ο θεός ες αυτόν έχρησεν ουδέν, τιμάν δε Εχετλαίον εκέλευσεν ήρωα." (Παυσανίας βιβλ. 1, κεφ. 32)

25 Σεπτεμβρίου 1849: “Έφυγε” ο θρυλικός Νικηταράς ο Τουρκοφάγος

Τρίτη, 25 Σεπτεμβρίου 2012 - 06:37

Share on facebook Share on print Share on favorites Share on google More Sharing Services 44

Νικήτας Σταματελόπουλος (1782 – 1849): Ήρωας του '21, γνωστός τοις πάσι με το προσωνύμιο Νικηταράς ο Τουρκοφάγος.
Γεννήθηκε το 1782 στο χωριό Τουρκολέκα Μεγαλόπολης και ήταν γιος του κλέφτη Σταματέλου Τουρκολέκα και της Σοφίας Καρούτσου, αδελφής της γυναίκας του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη. Κατά μία άλλη εκδοχή, γεννήθηκε το 1784 στο χωριό Νέδουσα Μεσσηνίας. Σε ηλικία 11 χρονών βγήκε στο κλαρί με την ομάδα του πατέρα του και στη συνέχεια εντάχθηκε στο σώμα του πρωτοκλέφτη Ζαχαριά Μπαρμπιτσιώτη, του οποίου αργότερα παντρεύτηκε την κόρη Αγγελίνα.
Η ανδρεία και τα σωματικά του προσόντα τον οδήγησαν το 1805 στη ρωσοκρατούμενη τότε Ζάκυνθο. Εκεί εντάχθηκε στο ρωσικό τάγμα, που πολέμησε τον Ναπολέοντα στην Ιταλία. Αργότερα, επέστρεψε στη Ζάκυνθο για να υπηρετήσει αυτή τη φορά τους Γάλλους, που είχαν καταλάβει το νησί. Στις 18 Οκτωβρίου 1818, ενώ βρισκόταν στην Καλαμάτα, μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία. Με τον θείο του Θεόδωρο Κολοκοτρώνη και τον Παπαφλέσσα συνέβαλε στην προετοιμασία του Εθνικού Ξεσηκωμού και στις 23 Μαρτίου 1821 μπήκε στην Καλαμάτα μαζί με τους άλλους στρατιωτικούς αρχηγούς.
Από την αρχή ενστερνίσθηκε το στρατηγικό σχέδιο του Κολοκοτρώνη για την κατάληψη της Τριπολιτσάς και πήρε μέρος σε όλες τις επιχειρήσεις για την κατάληψη του διοικητικού κέντρο των Οθωμανών στην Πελοπόννησο. Διακρίθηκε στη Μάχη του Βαλτετσίου (12 Μαΐου 1821), ενώ αποφασιστική ήταν η συμβολή του στη Μάχη των Δολιανών (18 Μαΐου 1821), όπου ανέδειξε στο έπακρο τις στρατιωτικές του ικανότητες. Επικεφαλής μόλις 600 ανδρών κατανίκησε τον στρατό του Κεχαγιάμπεη που ανήρχετο σε 6.000 άνδρες και σχεδόν τον αποδεκάτισε. Γι' αυτόν τον πραγματικό του άθλο, οι συμπολεμιστές του τον ονόμασαν «Τουρκοφάγο».
Μέχρι το τέλος του Αγώνα ο Νικηταράς ήταν στην πρώτη γραμμή, πολεμώντας είτε στην Πελοπόννησο είτε στην Ανατολική Στερεά Ελλάδα, όπου συνεργάστηκε με τον Οδυσσέα Ανδρούτσο και τον Γεώργιο Καραΐσκάκη. Πήρε μέρος στην Άλωση της Τριπολιτσάς (23 Σεπτεμβρίου 1821) και ήταν από τους λίγους αρχηγούς που αρνήθηκε να συμμετάσχει στη διανομή των λαφύρων.
Διακρίθηκε στη Μάχη του Αγιονορίου (26-28 Ιουλίου1822), που αποτελείωσε τη στρατιά του Δράμαλη δύο μέρες μετά τη Μάχη στα Δερβενάκια. Η ανιδιοτέλεια του ανδρός φάνηκε για μία ακόμη φορά, όταν από το πλήθος των λαφύρων της μάχης πείστηκε να δεχθεί ένα πανάκριβο σπαθί, το οποίο αργότερα προσέφερε στον έρανο για την ενίσχυση του Μεσολογγίου. Κατά τη διάρκεια του Εμφύλιου Πολέμου τάχθηκε στο πλευρό του Κολοκοτρώνη, αλλά φρόντισε πάντα να επιδιώκει τον συμβιβασμό και τη συνεννόηση.
Μετά την Απελευθέρωση τάχθηκε στο πλευρό του Καποδίστρια κι έγινε ένας από τους στενότερους συνεργάτες του Κυβερνήτη. Πήρε μέρος στην Δ' Εθνοσυνέλευση του Άργους (1829), ως πληρεξούσιος του Λεονταρίου. Επί Όθωνος περιέπεσε σε δυσμένεια, επειδή υποστήριζε το αντιπολιτευόμενο Ρωσικό Κόμμα. Προφυλακίστηκε το 1839 ως αρχηγός συνωμοτικής ομάδας, αλλά στη δίκη του (11 Σεπτεμβρίου 1840), αθωώθηκε ελλείψει στοιχείων. Εντούτοις, η κράτησή του παρατάθηκε με αποτέλεσμα να υποστεί ανεπανόρθωτη βλάβη η υγεία του και σχεδόν να τυφλωθεί. Αποφυλακίστηκε στις 18 Σεπτεμβρίου 1841 και αποτραβήχτηκε με την οικογένειά του στον Πειραιά.
Μετά την εξέγερση της 3ης Σεπτεμβρίου 1843 του απονεμήθηκε ο βαθμός του υποστρατήγου και έλαβε μία τιμητική σύνταξη, η οποία ήταν ο μόνος πόρος της ζωής του. Το 1847 διορίσθηκε μέλος της Γερουσίας και δύο χρόνια αργότερα, στις 25 Σεπτεμβρίου 1849, έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 67 ετών. Ο Νικηταράς απέκτησε δύο κόρες κι ένα γιο, τον Ιωάννη Σταματελόπουλο, που ακολούθησε καριέρα στρατιωτικού. Άφησε Απομνημονεύματα, τα οποία υπαγόρευσε στον εθνικό δικαστή Γεώργιο Τερτσέτη.

ΕΣΤΙ ΔΕ ΦΥΛΟΝ ΕΝ ΑΘΡΩΠΟΙΣΙ ΜΑΤΑΙΟΤΑΤΟΝ

Προς όλους εκείνους τους Έλληνες, οι οποίοι αναζητώντας μια «καλύτερη τύχη» αναχωρούν για διάφορες χώρες του εξωτερικού, θα ήθελα να αφιερώσω λίγους στίχους του αρχαίου ποιητού των Θηβών, Πινδάρου:  

Έστι δε φύλον εν ανθρώποισι ματαιότατον

όστις αισχύνων επιχώρια παπταίνει τα πόρσω

μεταμώνια θηρεύων ακράντοις ελπίσιν

Πίνδαρος

Το οποίο σε απόδοση στη νεοελληνική από τον Ιωάννη Γρυπάρη σημαίνει:

Κι είναι η πιο κούφια φύτρα ανθρώπινη

εκείνοι που τα ντόπια τους καταφρονώντας

στρέφουν τα μάτια τους στα μακρινά

τον άνεμο με ελπίδες μάταιες κυνηγώντας

Γρυπάρης

Έτσι σκέφτονταν και έτσι έπρατταν οι Έλληνες που έκαναν την Ελλάδα μεγάλη κάποτε. Εμπνεόμενοι από τις ιδέες πραγματικών ποιητών, φιλοσόφων και επιφανών ανδρών της εποχής,  έμεναν και έδιναν τη μάχη τους για την πατρίδα και τους δικούς τους.  «Εφύλασσαν Θερμοπύλες».

Σήμερα, αρκετοί συμπατριώτες μας δυστυχώς, εγκαταλείπουν την πατρίδα για κάποιες ανέσεις και κάποια χρήματα που τους παρέχουν, εκείνες οι χώρες, οι οποίες σε συνεργασία με το πολιτικό κατεστημένο της χώρας μας, έφεραν την Ελλάδα στο σημερινό χάλι.

Το πρόβλημα γίνεται ακόμη οξύτερο, από το γεγονός ότι πολλοί από αυτούς είναι «καλά μυαλά» και πάνε να «πουλήσουν» τον εαυτό τους έναντι υλικών ανταλλαγμάτων. Ξεχνώντας ( αν είναι αλήθεια ότι το ξεχνούν) ότι οι υπηρεσίες τους, το ταλέντο τους, η ευφυϊα τους θα μετατραπούν σε ισχύ στα χέρια εκείνων που με την «αβάντα» των εδώ (στην Ελλάδα) πολιτικών τους εκπροσώπων, απεργάζονται την καταστροφή μας.

Δε βρίσκουν λένε πανεπιστήμια και θέσεις ανάλογα με τα υψηλά τους προσόντα. Ποτέ να μη βρούνε θα έλεγε κάποιος. Αυτό είναι το πρόβλημά τους όταν η πατρίδα χάνεται; Το να κάνουν καριέρα;  Ας δούμε στο κάτω-κάτω τι μπορούν να πετύχουν αυτά τα μεγάλα πανεπιστήμια χωρίς τα ελληνικά μυαλά. 

Βαυκαλίζονται ότι από τις σπουδαίες θέσεις που θα καταλάβουν, θα φανούν χρήσιμοι στην πατρίδα. Τρίχες. Πέρασαν οι εποχές που στη «Δύση», ο καλός επιστήμονας και ο άξιος επιχειρηματίας μπορούσε να διακριθεί και να χρησιμοποιήσει την επιρροή του για το καλό της πατρίδας. 

Σήμερα, στο δυτικό κόσμο, αλλά και σε πολλές χώρες άλλων ηπείρων (πλην εξαιρέσεων) όλα υπακούουν στο διεθνοποιημένο και εθνοκτόνο Σιωνισμό. Επιστημονική έρευνα, εμπόριο, τέχνη, πολιτικά συστήματα, όλα στην υπηρεσία του «Θηρίου», που θέλει να καταπιεί τον κόσμο ολόκληρο. 

Όλα τα επιστημονικά και ερευνητικά προγράμματα δεν αποσκοπούν στο να ανακαλύψουν την αλήθεια της ζωής, του κόσμου και του σύμπαντος, αλλά εντάσσονται σε μια προσπάθεια «κατασκευής» της αλήθειας. Ανατίθενται οι έρευνες στους επιστήμονες (παραγγελιοδόχους στην ουσία) και στις επιστημονικές ομάδες με σκοπό να καταλήξουν σε ένα συγκεκριμένο αποτέλεσμα. Αυτό που επιθυμούν εκείνοι που χρηματοδοτούν τις «έρευνες» και «επιβεβαιώνει επιστημονικά» τις απόψεις τους. Όταν οι έρευνες οδηγούνται σε μη επιθυμητά συμπεράσματα, συμπεράσματα που επιβεβαιώνουν την ελληνική κοσμοθεωρία και τρόπο ζωής, που από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα νοηματοδοτούν τον κόσμο,  αυτά εννοείται ότι καταπνίγονται και δεν βλέπουν ποτέ το φως της δημοσιότητας. 

Ποιοι είναι αυτοί που έχουν τα χρήματα και χρηματοδοτούν τις έρευνες; Ποιοι ελέγχουν τα μεγάλα πανεπιστήμια στις ΗΠΑ, την Αγγλία και γενικά στο δυτικό κόσμο; Ποιοι ελέγχουν το παγκόσμιο εμπόριο και έχουν χειραγωγήσει πλήρως μέσω της οικονομικής εξάρτησης την πνευματική και καλλιτεχνική παραγωγή; Η απάντηση δική σας.

Άρα λοιπόν, όλοι αυτοί οι «υψηλής ευφυίας έλληνες μετανάστες», ας αφήσουν τις αφελείς δικαιολογίες που υποτιμούν τη νοημοσύνη τους και τη νοημοσύνη μας κι ας παραδεχτούν ανοικτά ότι παραδόθηκαν αμαχητί στο κυνήγι μιας τρυφηλής ζωής, με πληρωμένα ταξίδια, συνέδρια, δείπνα, χλιδάτα ξενοδοχεία, παχυλές αμοιβές, πολυτελή σπίτια και αυτοκίνητα, καθώς και στην οικονομική εξασφάλιση των συγγενικών τους προσώπων. 

Κλείνουν τα μάτια και αποποιούνται κάθε ευθύνη και υποχρέωση προς την πατρίδα που ψυχορραγεί. Αφήνουν τους άλλους να βγάλουν «τα κάστανα από τη φωτιά». Κάνουν πως δε βλέπουν ότι το δικό τους κενό, η «Νέα Τάξη» που προσπαθεί να επιβάλλει το Σιωνιστικό κτήνος στον κόσμο, το αναπληρώνει με τις στρατιές των λαθρομεταναστών (η πλειοψηφία τους εγκληματίες του κοινού ποινικού δικαίου που διώκονται στις χώρες προέλευσης για ειδεχθή εγκλήματα), με την εφαρμογή εντατικών προγραμμάτων μεταφοράς πληθυσμών (κρυφά χρηματοδοτούμενα από «ανθρωπιστικές ΜΚΟ»).

Ας πάνε λοιπόν να «απολαύσουν» τις ηδονές που τους υπόσχονται οι βιαστές της πατρίδας τους. Να ξέρουν όμως ότι μεσ’ την ψυχή τους θα κουβαλούν για πάντα το ΑΓΟΣ της εγκατάλειψης του καθήκοντος προς την Πατρίδα.   

Ο μεγαλύτερος ποιητής όλων των εποχών, ο Όμηρος, τους δίνει την απάντηση μέσα απ’ τα λόγια του Οδυσσέα:

“Κίρκη, ποιός άνθρωπος με καρδιά μπορεί να βάλλει μπουκιά ή γουλιά στο στόμα, προτού γλυτώσει τους συντρόφους του και τους ιδεί ζωντανούς στα μάτια του;”  

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΡΑΪΣΚΟΣ

Άγνωστες μορφές του Ελληνισμού: Σταμάτης Σταματίου

όταν οι άνθρωποι του πνεύματος πολεμούσαν για την πατρίδα

Το 1881 στην Ναύπακτο στο μικρό βασίλειο της Ελλάδας γεννήθηκε ένα ξεχωριστό παιδί που με τα γραπτά του και τα σκίτσα του θα διαμόρφωνε τον σύγχρονο Ελληνικό πολιτισμό. Ονομαζόταν Σταμάτης Σταματίου και από μικρός είχε κλίση στα γράμματα, στο σχέδιο, όπως επίσης και στην γελοιογραφία. Όταν έφτασε στην ηλικία των 14 ετών έφυγε από την μικρή Ναύπακτο για να αναζητήσει την τύχη του στην μεγαλούπολη εκείνης της εποχής, Αθήνα. Ο δρόμος τον έφερε έξω από τα γραφεία της εφημερίδας Ακρόπολις και στον ιδιοκτήτη της Βλάσση Γαβρηιλίδη. Ο μικρός τον παρακάλεσε να τον πάρει στην εφημερίδα, αλλά για τον Γαβρηιλίδη δεν ήταν παρά ένα μικρό παιδί. Μετά από πολλά παρακάλια τον προσέλαβε ως σκιτσογράφο-γελοιογράφο και δημοσιογράφο.
Ο μικρός Σταμάτης είχε ταλέντο και πήγαινε από το καλό στο καλύτερο. Γρήγορα η επιθυμία του να γίνει δημοσιογράφος πραγματοποιήθηκε και στάλθηκε ως αναποκριτής της εφημερίδας στην Μακεδονία. Όταν έφτασε στην ηλικία των σπουδών με τα λεφτά που είχε μαζέψει, σπούδασε στην Νομική του πανεπιστημίου Αθηνών.
Στην διάρκεια της εργασίας του στην εφημερίδα γνώρισε πολλούς ανθρώπους του πνεύματος και της (μετέπειτα) περίφημης γενιάς του '30 όπως τον Κωστή Παλαμά καθώς και τον αναμορφωτή φιλόσοφο του νέου Ελληνισμού, Περικλή Γιαννόπουλο.
Ο Σταμάτης έγραψε ευθυμογραφήματα όπως το «Εθνικόν ημερολόγιον» και τις «Ιστορίες του χωριού» που είχε μεγάλη ανταπόκριση από το κοινό, εκεί περιέγραφε γραφικούς τύπους και τα ήθη της ελληνικής υπαίθρου με πολύ πνευματώδη και έξυπνο τρόπο, χαρίζοντας γέλιο και ταυτόχρονα γνώσεις.
Γρήγορα όμως τα σύννεφα του πολέμου σκέπασαν το μικρό βασίλειο, ήταν 1912 και ο Ελληνισμός κινούνταν βόρεια για να συναντήσει τα πεπρωμένα του, να απελευθερώσει την βασανισμένη από τους τούρκους και βούλγαρους Μακεδονία.
Ο Σταμάτης έβαλε την στολή του ένδοξου και τιμημένου Έλληνα στρατιώτη. Οι συνθήκες στο μέτωπο της Μακεδονίας ήταν πολύ δύσκολες γεμάτες λάσπες και κακουχίες. Όμως ήταν χαρούμενος που μπορούσε να υπηρετήσει την πατρίδα και δεν δυσανασχετούσε. Οι μάχες εναντίον των τούρκων ήταν σκληρές, καθώς οι σφαίρες και οι οβίδες σφύριζαν δαιμονισμένα πάνω από τα κεφάλια των Ελλήνων στρατιωτών. Ο Σταμάτης με το τουφέκι και την ξιφολόγχη ορμούσε σαν άλλος μυθικός ήρωας χτυπώντας τους τούρκους. Ο Α' Βαλκανικός πόλεμος έληξε βρίσκοντας την Ελλάδα νικήτρια, έχοντας απελευθερώσει ένα μεγάλο κομμάτι της Μακεδονίας και της Ηπείρου, όπως και την Κρήτη. Αλλά η Ελλάδα δεν επρόκειτο να ησυχάσει. Ξαφνικά χωρίς καμμιά αφορμή η Βουλγαρία επιτέθηκε στην Ελλάδα και την Σερβία γιατί ήθελε να κρατήσει ολόκληρη την Μακεδονία για λογαριασμό της. Ο Σταμάτης πριν προλάβει να βγάλει την στολή του στρατιώτη, βρέθηκε να πολεμά ξανά ως δεκανέας. Οι βούλγαροι πολεμούσαν πιο λυσσαλέα από τους τούρκους, μιας και η Μακεδονία γι' αυτούς ήταν το διαμάντι στο «στέμμα» της Βουλγαρίας.
Ο Σταμάτης εφ'όπλου λόγχη ορμούσε μαζί με άλλους στα χαρακώματα των βουλγάρων σκοτώνοντας τους βαρβάρους που επιβουλεύονταν την Μακεδονία.Υπήρχε μια σημαία ενός βουλγάρικου στρατιωτικού σχηματισμού που έγραφε πάνω της «προς τας Αθήνας». Αυτή η σημαία εκνεύρισε τρομερά τον Σταμάτη όταν την αντίκρισε, γι' αυτό αποφάσισε να την πάρει. Πάνω στην μάχη που γινόταν σώμα με σώμα πάλεψε για ώρα με τον βούλγαρο σημαιοφόρο, δεχόμενος χτυπήματα, αλλά στο τέλος τον σώριασε κάτω παίρνοντάς του την σημαία ως λάφυρο. Έγινε λοχίας και τιμήθηκε για την ανδρεία που επέδειξε.
Αυτή η σημαία σήμερα φυλάσσεται στο Εθνικό Ιστορικό Μουσείο της Αθήνας. Μάλιστα ένας άγνωστος καλλιτέχνης απεικόνισε την σκηνή σε μια μεγάλη πολύχρωμη λιθογραφία που κοσμούσε τα καφενεία και τα σαλόνια των σπιτιών της εποχής.
Όταν τελείωσε ο πόλεμος με νικήτρια και πάλι την Ελλάδα, ξαναπήγε στην παλιά του δουλειά, γράφοντας διηγήματα, ευθυμογραφήματα και γελοιογραφίες σε περιοδικά όπως «Απ' όλα δι'όλους», «Ελλάς», «Χρυσαλλίς»,«Μπουκέτο» και άλλα.
Το 1918 διορίστηκε νομάρχης Κρήτης μέχρι το 1920 βοηθώντας την νέα επαρχία της Ελλάδας όπως μπορούσε. Το 1922 διορίστηκε νομάρχης Πέλλας βοηθώντας αυτήν την φορά τους πρόσφυγες από την Ιωνία και τον Πόντο να χτίσουν τα σπίτια τους πάλι από την αρχή. Και τους βοήθησε ομολογουμένως πολύ χτίζοντάς τους σχολεία και σπίτια, απαλύνωντας όσο μπορούσε τον πόνο του ξεριζωμού από τις εστίες τους. Επέβλεπε ο ίδιος τα έργα και συζητούσε με τους πρόσφυγες για τα προβλήματά τους, όντας πάντα προσηνής και απλός. Το 1925 έφυγε από νομάρχης αλλά έζησε μέχρι το τέλος της ζωής του στην Έδεσσα, την καινούρια του πατρίδα που τόσο αίμα χύθηκε για την απελευθέρωσή της.
Πέθανε σε ηλικία 65 ετών το 1946 στην Έδεσσα. Ο σύλλογος προσφύγων ανέγειρε ανδριάντα και μνημείο για τον Σταμάτη Σταματίου, αυτόν τον ανιδιοτελή και έντιμο Έλληνα που τόσο βοήθησε με τις ενέργειές του τους πρόσφυγες. Ο Σταμάτης Σταματίου έδειξε με τον βίο και την πολιτεία του πως οι μορφωμένοι εκείνη της εποχής είχαν ιδανικά και αξίες, αγαπούσαν και πολεμούσαν αν χρειάζονταν για την πατρίδα, σε αντίθεση με την σημερινή εποχή που όσο πιο «σπουδαγμένος», «διανοούμενος» και «κουλτουριάρης» είναι κάποιος, τόσο πιο εθνομηδενιστής και άπατρις είναι.
Αίας ο Τελαμώνιος
Τ. Ο. Καβάλας

ENAΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΝΕΑ ΤΑΞΗ ΟΛΟΙ

'Οι αλύτρωτες πατρίδες δεν είναι χαμένες''

Δήλωση του Βουλευτή Σερρών της Χρυσής Αυγής, Αρτέμη Ματθαιόπουλου για την επέτειο της Μικρασιατικής καταστροφής. ΔΕΝ ΣΑΣ ΧΑΛΑΣΕ ΕΕΕ ΑΞΙΟΣ Ο ΣΥΝΑΓΩΝΙΣΤΗΣ!!!!!!

Χρυσή Αυγή | ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΟΛΩΝ

ΖΗΤΩ ΤΟ ΕΘΝΟΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ σκέφτομαι:«Μα καλά, είναι φασισμός η αγάπη για την Πατρίδα μου; Μα καλά, είναι φασισμός να είμαι Περήφανος για το Έθνος και την Ιστορία μου; Είναι φασισμός να θέλω να κυκλοφορώ όλη τη μέρα και τη νύχτα ασφαλής στη γειτονιά που μεγάλωσα; Να αντιδρώ όταν λεηλατούν 300 λαμόγια και 10 οικογένειες τον ιδρώτα μου; Και που πιστεύω πως είναι αλήτες και προδότες; Και ηθικοί αυτουργοί για νεκρούς συνανθρώπους μου; Για νεκρούς Έλληνες; Είμαι φασίστας όταν νιώθω απέχθεια όχι για την αριστερά ή τη δεξιά αλλά για όλο το πολιτικό σύστημα που αυτές οι παρατάξεις απαρτίζουν; Φασίστας κι όταν ριγώ στο άκουσμα του Εθνικού μας Ύμνου και βράζω σε αυτόν των Τούρκων;»

ΑΚΟΥΣΕ ΤΟ

Μαίανδρος - Η λαβή των θεομάχων!!

Κάποτε στο φως του φεγγαριού ο βασιλιάς της Φθίας ο Πηλέας. είδε μια πανώρια θεά να χορεύει μαζί με τις κόρες των νερών. Ήταν η θεά Θέτιδα, που η προφητεία του Προμηθέα την ανάγκαζε να παντρευτεί θνητό, ώστε να μη γεννηθεί αυτός, που θα ανέτρεπε τον παντοδύναμο Δία!

Το υπέροχο αυτό θέμα απεικονίζεται έξοχα στο εσωτερικό ερυθρόμορφης κύλικας[1] του 500 π.Χ. που τώρα βρίσκεται στο μουσείο του Δυτικού Βερολίνου. Η έξοχη αυτή απεικόνιση παρουσιάζει τον Πηλέα, να αψηφά τα φίδια της θεϊκής μεταμόρφωσης που τον δαγκώνουν παντού, καθώς και το λιοντάρι που ωρύεται γαντζωμένο στην πλάτη του. Ο Πηλέας νικά τις μεταμορφώσεις της πεντάμορφη θεάς, χρησιμοποιώντας την ιερή "χειρώνιο λαβή", ή «Μαίανδρο» όπως έγινε αργότερα γνωστό, το διάσημο αρχαιοελληνικό σύμβολο της ήττας των θεών!

Τα λεξικά πράγματι επιμένουν στην ανόητη στερεότυπη άποψη, πως Μαίανδρος είναι: «το διακοσμητικό αρχαιοελληνικό σχήμα που υπενθυμίζει τους ελιγμούς του ποταμού της Καρίας Μαίανδρου, όπου πρωτοευρέθη και εκ του οποίου έλαβε το όνομα». Μπορεί πράγματι να πήρε το όνομα απ’ τον ποταμό πλησίον του οποίου πρωτοευρέθη, αλλά είναι ολότελα ανόητο να πιστεύουμε ότι τα απανταχού της γης ελληνοπρεπή αυτά ευρήματα, απεικονίζουν με πάθος τις χάρες και τους "ελιγμούς" ενός άγνωστου εν πολλοίς ποταμού της Ασιατικής Καρίας.[2]

Εικόνα: Ο Πηλέας καταβάλλει τη Θέτιδα με τη "μαιάνδριο ζεύξη χειρών ή χιρώνιο λαβή"! Εσωτερικό ερυθρόμορφου κύλικα που χρονολογείται γύρω στο 500 π.Χ. Δ. Μουσείο Βερολίνου.

Σημειώνουμε εδώ, ότι ο συσχετισμός της λαβής αυτής, ή μια χούφτα γαντζωμένη μεσ’ στην άλλη, που σαφώς σχηματίζει το διάσημο ελληνοπρεπές γραμμικό σύμβολο του μαίανδρου, είναι εδώ ολοφάνερος. Δε βλέπω όμως πουθενά να σχολιάζεται έτσι, αυτός ο ολοφάνερος παραλληλισμός, που τόσο τιμά τον «παγκόσμια γνωστό ελληνικό Μαίανδρο», που απλά είναι γνωστός μόνο, ως ένα πανέμορφο διακοσμητικό γραμμικό εφεύρημα και όχι ως πιθανό ιερό σύμβολο ανύψωσης του ανθρώπου στο βάθρο του ισάξιου αντιπάλου των "θεών". Η μαιάνδριος ζεύξη των χειρών, είναι εξαίρετος συμβολισμός κάθε ηρωισμού και αξιοσύνης.

Απ’ το πλήθος των αρχαιοελληνικών αγγειογραφιακών αναπαραστάσεων σαφώς διαφαίνεται ότι η λαβή αυτή, η χειρώνιος λαβή ή χειρώνιο πλέγμα ή όπως αλλιώς κι αν αποκαλούσαν την συγκεκριμένη αυτή λαβή στο παρελθόν, αποτελούσε το ιδιαίτερο ίσως και ιεροπρεπές έμβλημα των θεομάχων Ελλήνων ηρώων! Το μεγαλειώδες σχηματικό σύνθημα ότι και οι θεοί ηττώνται! Ο Μαίανδρος λοιπόν ήταν πιθανότατα η γραφική παράσταση της θεϊκής ήττας, από ψυχωμένους θεομάχους ήρωες!

Την "μαιάνδριο λαβή", όπως δικαίως πλέον θα πρέπει να την αποκαλούμε, τη χρησιμοποιεί κατ’ επανάληψη ο κατ’ εξοχήν θεομάχος Ηρακλής, όπως φαίνεται τονισμένη ξεκάθαρα στην αριστουργηματική αυτή απεικόνιση της πάλης του Ηρακλή με τον Τρίτωνα, σε αγγειογραφία του 550 π.χ. όπου βλέπουμε τον Τρίτωνα να πασχίζει μάταια ν’ ανοίξει μπροστά από το στήθος του, τα κλειδωμένα με την μαιάνδριο λαβή ατσαλένια δάχτυλα του ανίκητου ήρωα!

Εικόνα: Ο Ηρακλής καταβάλλει τον Τρίτωνα με την "μαιάνδριο λαβή". Αγγειογραφία του 550 π.Χ. Αρχαιολογικό Μουσείο Ταρκυνία.

Την ολοφάνερη σχέση διακοσμητικού μαιάνδρου και μαιάνδριας λαβής μπορεί κανείς εύκολα επίσης να διαπιστώσει στο σύμπλεγμα Πηλέα και Θέτιδας[3] όπου η αξία της εν λόγω λαβής στο κέντρο της παράστασης υπερτονίζεται στεφανωμένη ολόγυρα απ’ τον σχηματοποιημένο πλέον μαιάνδριο συμβολισμό. Δεν πρέπει επίσης να είναι τυχαίο, ότι πλήθος αγγειογραφιών που υπαινίσσονται θεϊκή ήττα, ή υπέρμετρο ηρωισμό, συχνά στεφανώνονται από μαίανδρο!

Συμπεραίνουμε λοιπόν ότι δεν είναι καθόλου τυχαία η ευρύτατη διάδοση κατά την αρχαιότητα του παραπάνω μαιανδρικού συμβολισμού. Αποτελούσε ένα διαχρονικό δώρο των μυθολογικών χρόνων, στους κλασικούς και νεότερους χρόνους των μεσογειακών απογόνων του Έλληνα. Ένα υπέροχο σχηματικό σύνθημα, της υποχρέωσης σε υποχώρηση των εξουσιαστικών "θεών", ιερατείων και θρησκειών.

Αν μάλιστα σωστά υποθέτουμε ότι οι ερωτήσεις και οι ερμηνείες, είναι τα δυο χέρια των σοφών. Τότε η μαιάνδριος πεμπτουσία, δεν είναι άλλη απ' την αδιάσπαστη αλυσίδα ερωτήσεων και ερμηνειών, που αχρηστεύουν τους θεοποιημένους αινιγματοποιούς, μαζί με τα αινίγματά τους!

Μπορεί σαν λαός (αυτό αφορά μόνο τους σημερινούς έλληνες) να πάσχουμε (επειδή κάποιοι έτσι το θέλουν) από βαριά ιστορική αμνησία, δεν υπάρχει όμως κανένας λόγος να αφαιρούμε επίμονα αξία απ’ τους συμβολισμούς των προγόνων μας, επιμένοντας με πάθος σε τυχάρπαστες ερμηνείες που κάποιοι εντελώς αβασάνιστα πρότειναν υποτιμώντας βάναυσα τον εξαίσιο αυτόν ιερό συμβολισμό.

Eικόνα: Μαίανδρος από την χρυσελεφάντινη ασπίδα της χρυσοποίκιλτης πανοπλίας του Φιλίππου του Β' η οποία βρέθηκε στον Βασιλικό τάφο των Αιγών!

Ο μαίανδρος είναι ένα γραμμικό παράγγελμα των προγόνων μας, για μάχη ενάντια στο αδύνατο! Μια υπέροχη σχηματική υπενθύμιση ότι στα δύο σου "χέρια" κρατάς το μυστικό της ήττας των καταδυναστευτών σου. Και αν μόνο τα δικά σου "χέρια" δεν επαρκούν, τότε ένωσέ τα με άλλους σ’ ένα αδιάσπαστο αρμονικό σύνολο, ελληνοπρεπούς, μαχητικής, μαιανδρικής αλυσίδας, επιθετικών ερωτήσεων και απομοιθοποιητικών ερμηνειών!

Αυτή είναι και η αποτελεσματικότερη μάχη ενάντια σε κάθε αυθαίρετης εξουσίας! Ο ιερός μαίανδρος είναι ένα αιώνιο σύμβολο νίκης, που το χαρίζει η ελληνική αρχαιότητα στην πανανθρώπινη ελπίδα της τελικής απελευθέρωσης απ’ τη δουλεία όλων ανεξαιρέτως των αρχαίων και νεότερων "θεών".

Του Μιχάλη Καλόπουλου
Απ' το βιβλίο του "ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΨΕΜΑ" 1995 Σελίδες: 219-222

Οι Θερμοπύλες και οι “λογιστές”

Το απόγευμα του Σαββάτου της 25ης Αυγούστου του 2012 είχα την τιμή να είμαι ένας από τους χιλιάδες Χρυσαυγίτες και Χρυσαυγίτισσες, που προσήλθαν στον Iερό χώρο των Θερμοπυλών για να τιμήσουν τους πλέον γενναίους των γενναίων της παγκοσμίου ιστορίας. Δεν ήταν η πρώτη φορά. Από τα μέσα της δεκαετίας του ΄90, η Χρυσή Αυγή με συνέπεια τηρεί αυτό το ξεχωριστό της καθήκον. Να πραγματοποιεί δηλαδή μία εκδήλωση Τιμής και Mνήμης στις Θερμοπύλες! Σε έναν τόπο αγιασμένο, αιματοποτισμένο, ο οποίος σηματοδοτεί μία χρυσή σελίδα δόξας της ιστορίας των Ελλήνων. Ήταν εκεί ξεχωριστοί Άνδρες και Γυναίκες από κάθε γωνιά της Ελλάδος! Από κάθε γωνιά, από την Θράκη μέχρι την Κύπρο, τα Επτάνησα και την Κρήτη και την Πελοπόννησο. Από κάθε μέρος της λεγόμενης «ελεύθερης» Ελλάδος, αλλά και αδελφοί μας από τις σκλαβωμένες Πατρίδες της Κύπρου, του Πόντου και της Βορείου Ηπείρου. Αυτήν την χρονιά ήμασταν περισσότεροι από ποτέ. Η φλόγα της Χρυσής Αυγής του Ελληνισμού έχει απλωθεί πλέον σε ολόκληρη την Πατρίδα και όπου υπάρχουν Έλληνες.

 

«Οι λίγοι, οι γραφικοί, οι ρομαντικοί, οι φανατικοί»

 

Δεν πάνε πολλά χρόνια, όπου στον χώρο αυτό συγκεντρωνόμασταν ελάχιστοι, ήμασταν οι λίγοι, οι γραφικοί, οι ρομαντικοί, οι εξτρεμιστές. Όμως, οι καιροί άλλαξαν και ένας νέος αγέρας λυσσομανά απ' άκρη σ' άκρη στην ρημαγμένη χώρα, είναι ο μανιασμένος αγέρας του Εθνικισμού! Μιας Ιδέας συκοφαντημένης από το ένοχο και αμαρτωλό πολιτικό και οικονομικό καθεστώς της δύστυχης Πατρίδας μας, μιας Ιδέας, η οποία όμως σήμερα ριζώνεται και θεριεύει στην καρδιά όλο και περισσότερων Ελλήνων και Ελληνίδων και αποτελεί για πολλούς την μεγάλη ελπίδα για την αναγέννηση του Έθνους! Ήμασταν όλοι εκεί για να τιμήσουμε τον Λεωνίδα και τους 300 της Σπάρτης, αλλά και τον Δημόφιλο και τους 700 Θεσπιείς, οι οποίοι έμειναν εκεί για να πεθάνουν και αυτοί, σηματοδοτώντας με την υπέρτατη θυσία τους ότι η χώρα αυτή, η χώρα της Ελευθερίας δεν παραδίδει «γην και ύδωρ» στους βαρβάρους! Ήταν μία εκδήλωση τιμής και μνήμης προς την αιώνια πολεμική αρετή των Ελλήνων, αλλά μοιραία και μία εκδήλωση με σαφέστατο πολιτικό μήνυμα προς όλους αυτούς, οι οποίοι σήμερα εξουσιάζουν την χώρα και παραδίδουν χωρίς ντροπή, χωρίς αιδώ «γην και ύδωρ» στους βαρβάρους... Τότε μας απειλούσε μια ατέλειωτη στρατιά πολεμικών στιφών και είπαμε το μεγάλο ΟΧΙ και νικήσαμε και επάνω στις Θερμοπύλες και στους Μαραθώνες κτίστηκαν οι Παρθενώνες και ο απαράμιλλος πολιτισμός των Ελλήνων. το αιώνιο πνεύμα των φιλοσόφων και την Ηρώων.

 

Το πνεύμα των Θερμοπυλών στο ψευτορωμαίικο του Μνημονίου

 

Σήμερα, στην Ελλάδα του 2012, δεν μας απειλούν τα τεράστια στρατεύματα των Μήδων και ο γιγαντιαίος στόλος κανενός Ξέρξη, μας απειλούν, μας εκβιάζουν, μας λοιδορούν και μας χλευάζουν οι «δανειστές» μας, όπως ονομάζουν τους παγκόσμιους τοκογλύφους, οι οποίοι με την βοήθεια των εξουσιαστών αυτής της χώρας, την υποδούλωσαν και την διέλυσαν κυριολεκτικά, κτυπώντας καίρια και καταστρέφοντας συστηματικά κάθε τομέα της εθνικής μας οικονομίας. Αφού, λοιπόν, μας καταχρέωσαν ζητούν πλέον «γην και ύδωρ» και οι «λογιστές», οι οποίοι παριστάνουν τους κυβερνήτες, με προθυμία είναι διατεθειμένοι να τους παραδώσουν τα πάντα! Χωρίς  έστω μια μάχη, χωρίς αντίσταση, χωρίς αιδώ...

Τότε υπήρχε ένας Λεωνίδας, ένας Μιλτιάδης, ένας Αριστείδης, ένας Θεμιστοκλής, ένας Δημόφιλος και τέλος πριν έλθει ο εκδικητής Αλέξανδρος ο Μέγας, ένας Παυσανίας στις Πλαταιές! Τότε υπήρχαν οι βασιλείς και οι στρατηγοί πρόμαχοι των Ελλήνων στον αγώνα της ελευθερίας. Σήμερα στη θέση τους είναι οι βασιλείς – «λογιστές», οι άρχοντες των αριθμών, υπάκουοι απόλυτα στις εντολές των ξένων τοκογλύφων, οι οποίοι  για να μας… σώσουν, έχουν το θράσος να λένε ότι για να σώσουν την Πατρίδα πρέπει να την… ξεπουλήσουν! Ο λαός άβουλος παρακολουθεί τον Γολγοθά του. Προσπαθεί να αντισταθεί, αλλά δεν είναι δυνατόν οι καρδιές να πυρωθούν με αριθμούς, με ιδεολογήματα φιλελεύθερα ή μαρξιστικά, δεν επαναστατεί κανείς μόνο για το ψωμί, για την 'κονόμα, για το περισσότερο χρήμα. Γι αυτό και δεν φοβούνται τους δήθεν επαναστάτες της «κατσαρόλας»... Δεν τους υπολογίζουν. Το μόνο που φοβούνται είναι αυτούς, οι οποίοι έχουν την βούληση να κτίσουν ένα κάστρο μιας Ιδέας Εθνικής, γιατί μόνο με Ιδέες Μεγάλες και για Ιδέες οι Άνθρωποι κάνουν θυσίες! Για αυτό και πολεμούν με κάθε τρόπο την ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ! Η οποία έχει καταστεί και ο μόνιμος εφιάλτης των φιλελεύθερων και μαρξιστών «λογιστών» και διαχειριστών της δυστυχίας αυτού του αμαρτωλού καθεστώτος.

 

Τα «τάγματα εφόδου» και περί καπηλείας

 

Λίγες ημέρες πριν την τελετή στις Θερμοπύλες, δεχθήκαμε στο κοινοβούλιο την σφοδρή επίθεση του αρμοδίου υπουργού της συγκυβέρνησης Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ -ΔΗΜΑΡ, για την θερμή και αγωνιστική συμπαράσταση του Κινήματός μας στους αγώνες των πολιτών της Κορίνθου, που απαιτούσαν να μη γίνει το στρατόπεδο Καλογερόγιαννη, το στρατόπεδο του 6ου Συντάγματος Πεζικού, χώρος συγκεντρώσεως λαθρομεταναστών. Είπε πολλά ο υπουργός και μίλησε για "τάγματα εφόδου", που θα συντριβούν… Την επόμενη ημέρα από αυτήν που έλεγε τα λόγια αυτά στο κοινοβούλιο, στο κέντρο της Αθήνας είχαμε «αντιρατσιστική» συγκέντρωση και πορεία των λαθρομεταναστών και των προστατών τους μπολσεβίκων με την ολόθερμη συμπαράσταση του ψευτοαντιμνημονιακού ΣΥΡΙΖΑ, πορεία στην διάρκεια της οποίας είχαμε και δημόσια προσευχή μουσουλμάνων (λόγω της δύσεως του ηλίου!) και επίσης και ξυλοδαρμό Ελλήνων. Επέμβαση από τις δυνάμεις του υπουργού και σύλληψη καμμία!

Γνωρίζει, αλήθεια, ότι δημόσια προσευχή απαγορεύεται ακόμη και στις μουσουλμανικές κοσμικές χώρες, όπως η Τουρκία, και επιτρέπεται μόνο στις χώρες εκείνες, στις οποίες επικρατεί ο ισλαμικός νόμος; Γνωρίζει ότι εκδήλωση αυτού του είδους, δηλαδή δημόσια προσευχή στον Αλλάχ, που έγινε στην Πλατεία Συντάγματος μπορεί να γίνει μόνο στην Ελλάδα της κυβέρνησής του και στην Σαουδική Αραβία;

 

Όμως, ο υπουργός θα συντρίψει "τα τάγματα εφόδου", όπου "τάγματα εφόδου" οι Χρυσαυγίτες με τις Ελληνικές Σημαίες! Για το γεγονός δε ότι κρατούν Ελληνικές Σημαίες, είπε ότι καπηλεύονται Εθνικά σύμβολα! Και ποιος είναι αυτός που θα κρίνει ποιος θα κρατά την Ελληνική Σημαία και αξίζει να την κρατά και ποιος όχι και θα ομιλήσει περί καπηλείας; Από που αντλεί αυτό το δικαίωμα, δικαίωμα ηθικής και εθνικής αποτίμησης;

 

6ο Σύνταγμα Πεζικού: Μικρές Θερμοπύλες ΠΑΝΤΟΥ!

 

Όλα αυτά γιατί κάποιοι αντιστάθηκαν μαζί με τον λαό της Κορίνθου στο να μετατραπεί το 6ο Σύνταγμα Πεζικού σε χώρο τουρισμού (με catering…) λαθρομεταναστών. Έχω να του πω κάτι του αρμοδίου υπουργού. Ότι σε αυτό το Στρατόπεδο, αυτός που υπογράφει αυτό το κείμενο, είχε την τιμή να φορέσει πρώτη φορά τη χακί στολή του Έλληνα Στρατιώτη, όπως και εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες και άξιζε περισσότερου σεβασμού, αλλά αυτά είναι ψιλά γράμματα για το κράτος του Μνημονίου, για την συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ. Μία κυβέρνηση που στηρίζει από κοινού ο υπουργός μαζί με την Ρεπούση του γνωστού βιβλίου... και ύστερα θέλει να έχει και το δικαίωμα να κρίνει ποιοι καπηλεύονται τα εθνικά σύμβολα! Αυτό μάλιστα όταν σε απόλυτη συνεργασία με το ΣΥΡΙΖΑ έκανε και ειδικό τμήμα ερεύνης των… ρατσιστικών εγκληματών! Όπως αυτό του Ιρακινού στην οδό Αναξαγόρα, που έχει αποδειχθεί (ΤΟ ΓΝΩΡΙΖΑΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΣΤΙΓΜΗ!) ότι δεν ήταν… ρατσιστικό έγκλημα, αλλά αυτός, αφού πρώτα το έκανε σημαία του, τώρα σιωπά... Αυτά τα θλιβερά συμβαίνουν σε μια πολιτεία που παρακμάζει ραγδαία, που οδηγείται στο χάος και που «το χειρότερο ναυάγιο θα ήταν να σωθούμε»…

 

Μέσα, λοιπόν, σε μία πολιτεία που σαπίζει, ζώντας μέσα σε ένα ανύπαρκτο, ανίκανο και χαοτικό κράτος, ένα κράτος χωρίς σκοπό Εθνικό, χωρίς Ιδανικά, τιμήσαμε τις Θερμοπύλες στον καιρό του… Εφιάλτη! Ανάξιοι εμείς και μικροί μπροστά στους μεγάλους Εκείνους, που έγραψαν Ιστορία με το Αίμα τους! Ανταμώσαμε και αυτήν την χρονιά και δώσαμε όρκο πως οι Μήδοι δεν θα περάσουν και πως σε ολόκληρη την χώρα θα υπάρξουν παντού μικρές Θερμοπύλες ενάντια στην υποταγή, ενάντια στο ξεπούλημα της Πατρίδας. Σημασία έχει ο Αγώνας, έχει η Μάχη! Έχει το ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ και μη λησμονούμε ότι και εάν ακόμη η μάχη είναι "χαμένη", όπως οι Θερμοπύλες, οι Θερμοπύλες γεννούν πάντοτε Σαλαμίνες και Πλαταιές! 

 

Ν.Γ. ΜΙΧΑΛΟΛΙΑΚΟΣ